تبیان، دستیار زندگی

سلام

دوستم یك طوطی داره كه خیلی دوستش داره حتی از خانوادش بیشتر!

پسر عموم یك ماشین داره كه خیلی دوستش داره حتی از (به قول خودش) بچش بیشتر!!

خواهرم شغل خوبی داره، و میگه این شغل براش مثلل قلبش میمونه،‌ اگر از دستش بده،‌ مرده!!!

یكی دیگه میگفت .....

شما چطور؟ دلبستگی شما چیه؟

بالاخره همه ما یك دلبستگی توی دنیا داریم كه اگر بهمون بگن ازت می گیریمش، نفس كشیدن یادمون میره!

اگر كسی آیه و حدیثی در این مورد میدونه میتونه اینجا بزاره كه همه استفاده كنن.

به نام خدا سلام

هر وقت اسم دلبستگی میاد یاد این حکایت میفتم .

بعد خودمو نگاه می کنم می بینم دلبستگیاهم خیلی زیاده که البته میشه نادیده گرفتتشون

یكی از علمای ربانی نقل می‌كرد: در ایام تحصیل دوستی داشتم كه ساعتی داشت و بسیار آن را دوست می‌داشت، همواره در یاد آن بود كه گم نشود و آسیبی به آن نرسد. او بیمار شد و بر اثر بیماری آنچنان حالش بد شد كه حالت احتضار و جان دادن پیدا كرد، در این میان یكی از علما در آنجا حاضر بود و او را تلقین می‌داد و می‌گفت: بگو لا الهُ الا الله، او در جواب می‌گفت: «نشكن نمی‌گویم».

من از خودم شروع میكنم

شاید بقیه هم اومدن

پدر و مادرم ، و فكر میكنم اگر روزی ازدواج كنم و بچه دار شوم، به فرزندم خیلی دلبسته باشم.

یك عروسك خوشگل هم دارم كه تمام خاطرات بچگیمو در اون می بینم.

دیگه چیزی یادم نمیاد....

بسیار در آیات وروایت داریم که که هر که را دوست داری با همان محشور می شوی  برای همین بایستی مواظب دوست داشتن هایمان باشیم  چه وکه  را از همه بیشتر دوست داریم آیا میخواهیم درقیامت با او محشور شویم .چه کسی را ترجیح میدهیم تا با او محشور گردیم .  

 اگر هر چیزی را برای تعلق آن با خدا دوست بداریم آن چیز ارزشمند می شود

به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازوست                عاشقم برهمه عالم که همه عالم ازوست

ضمناً بدانیم که قلب حرم الهی است ونباید غیر خدا ا در آن جا داد چرا که جمع حق و باطل  در یکجا نمی گنجد پس باید دوست داشتن هر که در راستای دوست داشتن معبود باشد و  الاٌ این دوست داشتن وبال می شود  آِیه ای کاش فلانی را به عنوان دوست انتخاب نکرده بودم   را همیشه مدنظر بگیریم ومواظب قلبهایمان باشیم که چه کسی  را در این حرم الهی مامن میدهیم

بسم رب المهدی

حب الدنیا راس کل خطیئه
محبت دنیا سر منشا همه گناهان .

اگر بخوام در مورد شخص خودم بگم چیزی به ذهنم نمیرسه !
شاید بتونم بگم به چیز خاصی در دنیا دلبستگی ندارم ! و شده خیلی اوقات که از ثروتها و مالها_کوچک و بزرگ_  حتی گذشتم چون علاقه ای به اونها در خودم نمیبینم !
از خدا هم میخوام همیشه به همین شکل منو رشد بدهد .


اما از محبت بین اعضای خانواده مثل پدر و مادر نمیشه به عنوان دلبستگی به دنیا نام برد !

چرا که اینها اموری ذاتی و خدادادی هستند و اینکه در قیامت اگر فرزندی از پدر مادرش یا بالعکس شکایت میکنه به این خاطر هست که دیگه محبتهای ذاتی و خداوندی در آن زمان جایگاهی نخواهد داشت . اما در دنیا با رشد اولیه فرزند توسط والدین و .... چنین مسئله ای طبیعی و عادی ست .

با این حال دلبستگی ها اگر از نوع خانوادگی نباشه به نظرم مذموم هست و ناپسند . 

آیه 165 سوره بقره هم این چنین است :( در ادامه فرمایشان دوست گرامیمون mother )

انسانهای مؤمن ، بالاترین دلبستگی را به خدا دارند

یا ع ل ی مدد 

چیست دنیا ؟ از خدا غافل شدن نی قماش و خانه و فرزند و زن!