تبیان، دستیار زندگی

سلام

برای از بین بردن نگرانی والدین از جانب دوستان فرزندانشان ، والدین می توانند کارهای زیر را انجام دهند:

الف)  با دوستان جدید فرزند خود دوست شوید و وانمودکنید که زندگی آنها برای شما جالب است. با ترتیب دادن مهمانی، تولد و... آنها را در خانه خود گردهم جمع کنید. این کار علا‌وه بر اینکه خیال شما را ازبـابـت فـرزنـدتان راحت می‌سازد، باعث می‌شودکه دوستان او را نیز بهتر و بیشتر بشناسید.
ب) داشتن برنامه صحیح برای سرگرم کردن فرزندتان . بهترین راه برای محدود کردن زمانی که فرزندتان بادوستان نامطلوب می گذراند ، ‌این است که کارهای دیگری برای او درنظر بگیرید. فعالیت‌هایی را ترتیب دهیدکه فرزندتان دوست دارد، مثلا‌ به او کمک کنیدکه وارد یک تیم فوتبال شده ویا نام او را در یک کلا‌س هنری بنویسید . خلا‌صه اینکه او را درگیر برنامه‌هایی کنید که دراجتماع فعالترباشد.
ج) والدین او را ببینید. سعی کنید مادر و پدر دوستان فرزندتان را بشناسید. ملا‌قات شخصی بهتراست،‌اما اگراین کارمشکل است ‌می‌توانید تلفنی با آنان ارتباط برقرارکنید. با آنها دوستانه و بی غرضانه صحبت کنید واصل کلا‌م را اینگونه عنوان کنید: بچه‌های ما وقت زیادی را با هم صرف می‌کنند. بنابراین می خواستم خودم را معرفی کرده و قوانینی را که برای فرزندم دارم برای شما بگویم.
د) او را زیر نظر داشته باشید. وقتی فرزندتان با دوستان بد رفت و آمدمی کند حواستان کاملا‌ به او باشد. مثلا‌ اگر تغییررفتاری ،‌نمرات پایین،‌رفتار خشن ،‌حالت های غیرمعمول و... دارد بدانید که دوستان بد، تاثیر خود را روی او گذاشته‌اند شما باید هرکاری که می‌توانید انجام دهید تا ارتباط او با آنان قطع شود. اگرلا‌زم است از معلم‌هایش،‌ مشاور مدرسه یا یک پزشک روانشناس کمک بگیرید.
هـ) قوانین خود را برای فرزندتان بازگو کنید. برای جلوگیری از نفوذ همسالا‌ن بد در او، برای او قوانین مشخصی در نظر بگیرید و اطمینان حاصل کنید که به همه آنها واقف است. این قوانین را طوری ترتیب ندهیدکه درمخالفت مستقیم با دوستان باشد

منبع:http://www.nedayemoshaver.com/modules.php?name=News&file=article&sid=393

حالا من دو تا سوال دارم هر کسی که مایل بود لطفاً پاسخ بده:

1. والدین شما همه دوستان شما رو میشناسن؟

2. آیا ضرورتی داره که ما همه دوستان خود رو به والدینمون معرفی کنیم؟

بنام خدا

سلام

1-راستش من هر چی دوست دارم رو به خانواده معرفی كردم

اما اونا در همین حد بیشترشون رو میشناسن

2 خب بله چون وقتی مشكلی برام  پیش بیاد میتونن از اونا جویای حالم بشن

نه نمیشناسن

فکر نمی کنم لازم باشه

آخه یه مسئله ی شخصیه

به نام خدا سلام

اول در مورد مطلب تاپیک بگم که فکر نکنم بتونم تو خانواده ی خودم اجراش کنم اما در آینده به عنوان مادر حتما این کارا رو می کنم .

و اما سوالا :

1. نه

2. بستگی به والدین داره ( در حال حاضر نه )

شاد باشین

به نام خدا

سلام

فکر کنم بهتر باشه به جای شناختن دوستان فرزندانمون، بهشون یاد بدیم که چه دوستایی انتخاب کنن...

و خودمون فقط نظارت داشته باشیم.

در کل فکر میکنم باید خانواده اطلاع داشته باشند. هم پسرا هم دخترا. به خصوص تو سنین نوجوانی که تاثیر پذیری بالایی دارند.

1- شناختن تا چه حد؟ خونه ی دوتاشون رو بلدن.( دوستای دبیرستانم)

با خانواده ی یکیشون هم خیلی آشنان. رفت و امد هم بعضا دارن.

بقیه رو هم در حد اسم میشناسن

مثلا مامان من همیشه فکر میکرد نوای آسمانی دوست دانشگاه من هست.

این رو هم فقط مامانم میدونه.

بابام فقط میدونه : مرجان

همین :D

البته چند وقت که رفتیم عروسی برادر دوستم کمابیش آشنا شد.

از بقیه هم فقط کلمه ی( دوستاش )رو میدونه

کلا بابام به دوستای ما کار نداره.

در واقع به هیچی ما کار نداره. جز اینکه باید مودب باشیم. چروک نباشیم هیچ وقت! تو اجتماع فعال باشیم. درس خوندنمون فقط کتاب نباشه

واقعا دانش داشته باشیم. چاق نباشیم!! خجالتی نباشیم. 

2- فکر میکنم اوهوم. به هر حال اونا مو میبینن و ما پیچش مو!! یعنی بر عکسش....

 البته بازم به قول آرسو بستگی به خانواده داره.

یا حق

سلام

از همگی سپاسگزارم که پاسخ دادین

به نظر من در دوران نوجوانی که مقطع سنی حساسی هست واقعاً ضرورت داره که همه دوستان خود رو به والدین معرفی کنیم ولی فکر کن در دوران جوانی و بزرگسالی این کار لزومی نداشته باشه اگه چن تا از دوست های خیلی صمیمی که همش با اون ها در ارتباط هستیم رو بشناسن کافیه تا به قول آقای پارسا اگر خدای نکرده مشکلی برامون پیش اومد از اون ها جویای احوال ما بشن

به نام خدا

دوستان سلام

گزینه اول نه

گزینه دوم

 در سنین پایین این شناخت باید وجود داشته باشه.

یعنی پدرومادر در حد 90درصد دوستان رو بشناسن . در این زمینه راهنمایی كنن. ما رو از مراودت با دوستای بد باز دارند. و جایی متوجه یه شخص و خانواده خوب شدند برای دوست شدن بیشتر باهاشون مارو راهنمایی كنند.

این موارد به مرور زمان و با بزرگتر شدن كمتر بشه . چون شخص با توجه به نوع تربیتی كه پیدا كرده میدونه با چه كسانی دوست بشه و با چه كسانی نه.

تا اینكه رسیدن به سن جوانی و حدود بیست به بالا

در این سنین دو یا سه دوست درجه یك توسط خانواده شناخته بشن و لزومی به شناخت دوستان دیگر نیست.

این نظر من بود.

سلام جناب میلادیه عشق فال قهوه

نه نمیشناسن ، ینی منطق حکم می کنه که نشناسن . ببینید ما یه سری دوست از دوران ابتدایی ، راهنمایی ، دبیرستان و الانم دانشگاه داریم ، اگه شاغل باشیم اونجا همینطور ،باشگاهی جائی بریم و باز هم ، بنا به موقعیتهای مختلف بازم دوستای جدید ، حتی گاهی با دوستای دوستامون رفیق میشیم ، پس اگرم بخوایم نمیشه همرو بشناسن .

سلام

اینیاک گرامی (امیدوارم درست تلفظ کرده باشم) اولاً ممنون که پاسخ دادین

دوماً من عشق فال قهوه نیستم .....یه اشتباهی کردیم یه چیزی گفتیم  

سوماً تو تاپیک خودتون هم عرض کردم که من شوخی کردم !

چهارماً خیلی ازتون دلگیر شدم که اون حرف رو زدین ......یعنی واسه ما مردا اُفت داره که این حرفا رو بهشون بزنین

ولی رفتن به کلاس مکرومه بافی  برا خانوما اُفت نداره و اتفاقاً براشون لازمه!......این به اون در