آیات قرآن درباره ی «شادی» دو دسته اند:دسته ای از آیات،مؤمنین را دعوت به شادی نموده؛مانند آیه ی:* قل بِفضل الله و ِبِرحمَتهِ فَبذلِک فَلیفرَحوا هُو خیرٌ ممّا یجمَعون*(58/یونس)*ای(پیامبر)به خلق بگوکه شما باید منحصراً به فضل و رحمت خدا(و به نزول قرآن) شادمان شوید،که آن بهتر است از ثروتی که برای خود اندوخته اید* همچنین قرآن کریم،زمانی که وعده ی إلهی مبنی بر نصرت و پیروزی رومیان اهل کتاب بر مشرکان مجوس محقّق می شود،می فرماید:* و یومَئذٍ یَفرحُ المؤمنون بِنصرالله *(روم/4و5)*و در آن روز-که رومیان فاتح شوند-مؤمنان،شاد می شوند به یاری خداوند * بنابراین،شادی ها بر اساس ارزش ها و اهداف مقدّس،قرآن،و پیروزی موحّدین بر مشرکین است.دسته ای دیگر از آیات قرآن،شادی را مذمّت نموده.شادی های بیهوده ای که بر اساس ضدّ ارزش هاست.در اینجا به دو نمونه از آنها اشاره می شود:1-قرآن کریم در داستان «قارون»-که فردی خودخواه و مغرور بود و شادی های مستانه داشت- از زبان قومش می فرماید: * إذ قالَ لُهُ لا تَفرَح أنَّ اللهَ لا یُحِبُ الفَرِحین *(76/قصص)*به خاطر بیاور هنگامی که قوم قارون به او گفتند:اینهمه شادی مغرورانه مکن که خداوند شادی کنندگان مغرور را دوست نمی دارد*2-قرآن کریم ضمن بیان عذاب های دوزخیان می فرماید: * ذلکُم بِما کُنتُم تَفرَحونَ فی الأرض بِغیر الحقّ و بِما کُنتم تَمرَحون *(75/مؤمن)*این به خاطر آن است که به ناحق در زمین شادی می کردید و از روی غرور و مستی به خوشحالی می پر داختید* جالب این که در آخر آیه می فرماید:* بِما کُنتُم تمرَحون *که به معنای شادی به خاطر مسائل بی اساس است.بنابراین،آنجا که شادی مذمّت شده به جهت همراه بودن شادی با گناه،غفلت و فساد است.
