تبیان، دستیار زندگی

كشور ما نیز از جمله كشورهایی به‌شمار می‌آید كه می‌توانست (و هنوز هم می‌تواند) از این فرصت بهترین بهره را ببرد. زیرا با وجود قابلیت‌ها و پتانسیل‌های بسیار در زمینه‌های فنی و نیروهای كارآمد، در سال‌های گذشته كمترین بهره از این موقعیت برداشته شده و این امر به‌روشنی در اتوماسیون اداری دهه‌های گذشته مشهود بوده و هنوز هم بانكداری الكترونیكی روی پای خود نایستاده، آموزش الكترونیكی مورد پسند دانش‌آموختگان نیست، تجارت الكترونیكی غیرقابل اطمینان است در مجموع شهر الكترونیكی گام‌های نخستین را به‌كندی می‌پیماید و در نتیجه ما با مشكلاتی مانند ترافیك سنگین شهری، اتلاف سرمایه و وقت و اثرات روانی و مالی ناشی از آن دست به‌گریبان هستیم.

«انقلاب دیجیتالی» فرصتی درخشان را برای ایرانیان فراهم آورده كه از روی شكاف فناوری موجود بین خود و كشورهای پیشرو را در كوتاه‌ترین زمان بپرد؛ اما متاسفانه به‌دلیل نبود ثبات در مدیریت اثربخش به‌نظر می‌رسد كه این فرصت خود دارد به یك تهدید بدل می‌شود و كشور دارد در مخمصه «شكاف دیجیتالی» می‌افتد.

مهم‌ترین پیش‌نیاز ورود به عصر اطلاعات و الكترونیكی شدن امورات كشور، ایجاد زیرساخت و بستر مخابراتی مناسب است كه هنوز برقرار نشده: تلفن ثابت خوب است، حال موبایل كمی بهتر است، اما ‌ADSL‌ واقعی برایمان آرزو شده و این دایل‌آپ نیم‌بند هم دردی از ما درمان نمی‌كند و همچنان منتظر نظر لطف مسوولان هستیم.