تبیان، دستیار زندگی

سلااااااااااااااااااام 

 آی عاشقا ...آی عاشقا

بوی گل و بهار میاد

خدا میخواد عیدی بده

خیلییییی زیاد خیلیییی زیاد

.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:

خجسته میلاد ریحانه النبی ، صدیقه ،راضیه ، مرضیه ، زکیه ، طاهره ، طیبه ، عالیه ، محدثه ، حنانه ، فهیمه ، سعیده ، زهره ، زهراء ، کوثر ، کوکب ، علیمه ، معصومه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را خدمت مبارک فرزند دلبندش مهدی موعود بقیه الله الاعظم روحی و ارواحنا له الفدا و شما عاشقان امامت و ولایت تبریک و تنهنیت عرض میکنم.

و اما سوالی دیگر :

فلسفه بوسیدن ضریح امامان و تبرّك كردن اشیاء چیست؟

منتظر پاسخ های شما دوستان هستیم.

یا علی

سلام

همیشه بحث تبرک جستن وجود داشته همانطور که در قرآن نیز به مواردی مثل :

صندوقچه حضرت موسی و هارون (ع)

پیراهن حضرت یوسف (ع)

و آدمی همیشه  بر آنچه که بسیارعلاقه مند است بوسه میزند

و سعی در نزدیکی بیشتر دارد

و یک سوال مهم!!!!!!

در عربستان بوسیدن ضریح و.. را شرک میدانند

ولی خود ایشان سنگ حجرالاسود را بسیار تبرک میکنند و می بوسند

چرا؟؟؟؟؟؟؟

التماس دعا

سلام ، جناب میکرو خسته نباشید .

نمیدونم چرا تا حالا انجمن قرآنو عترت نیومده بودم ؟!

از بی سعادتیه دیگه .

ولی امروز با این تاپیک کنجکاو شدمو اومدم .ب

ه تاپیکای دیگه ام یه سرکی کشیدم ، نه خوشم اومد ، ایشاالله سعادت داشته باشم بازم بیام .

و اما راجب سوالتون :

منم خیلی واسم جای سواله ...

نمیدونم این گفتم چقد صحت داره ولی منم شنیدم که میگن :

دلیل بوسیدن ضریح یا حتی درو دیوار حرم ائمه می تونه این باشه که شاید اون بزرگوار یه بار تنشون به اون محل خورده .

به هر حال منتظر پاسخ مث همیشه کاملتون هستم . ( درسته تا حالا نبودم اما همون سرکه کافیه واسه فهمیدن این موضوع )

به نام هستی بخش عالم

سلام

بحث خیلی خوبیه......راستی ایناک عزیز خوشآمدید ....اینجا متعلق به همه هست امیدوارم بهترین استفاده ها رو از این انجمن ببری

ان شا الله جواب این سوال رو خواهم گذاشت ........

سلام

شاید بشه گفت خلاصه حرف های شما دوستان در همین جله خلاصه بشه:

که عاشق هر آنچه که به معشوقش منتصب شود برایش محترم هست و از این جهت است که ضریح امامان را بوسه میزنیم.

همانطور که jtayeb عزیز و گلهای عزیز اشاره کردند اشیاء و جامدات هم میتوانند در اثر انتصاب دارای ارزش و احترام بشند ....مثل پیراهن یوسف و یا تربت کربلا که خاصیت شفابخشی دارند.

در حالیکه همه ما میدانیم خاک و پارچه به تنهایی نمیتونند ارزش آن چنانی داشته باشند.

یا علی

سلام انیاک عزیز...همانطور که شما اشاره کردید:

عاشق همواره به دنبال اثر و نشانه ای از معشوقش هست ... و ما بر این ایمان داریم که حرم مطهر ائمه اطهار محل رفت و آمد ملائکه الله و روح این بزرگواران و حتی وجود مقدس امام زمان عجل الله تعالی فرجه است ...پس بوسه زدن امری طبیعی است.

خوب اینم جواب کامل از یک مقاله :

پیامبران و امامان بدان جهت كه بندگان شایسته خداوند هستند، سزاوار احترام و محبت هستند.

احترام و ابراز ارادت به آنان، بدان جهت نیست كه براى آنان در مقابل خدا، مقام و ارزشى مستقل قائل باشیم؛ بلكه آنان مستقل از خدا هیچ ندارند و همه عظمت آنان و عشق و محبت ما به ایشان، ناشى از آن است كه آنان در اوج معرفت، بندگى و عبودیت حضرت حق قرار دارند و مورد عنایت خاص پروردگار مى‏باشند.
بوسیدن ضریح امامان(ع) و اولیاى الهى، برخاسته از عشق و محبت نسبت به آنان است؛ همان گونه كه عاشق، هر چیزى را كه منتسب به معشوق است، مى‏بوید و مى‏بوسد و به سینه مى‏چسباند.

براى زائر امام معصوم(ع)، خود سنگ و چوب ارزشى ندارد. بوسیدن ضریح و در و دیوار حرم، از آن جهت است كه منسوب به محبوبش؛ یعنى، امام معصوم است.

به تصریح قرآن كریم، حضرت یعقوب، لباس یوسف را بر چشم خود نهاد و بینایى خود را باز یافت: «فَلَمَّا أَنْ جاءَ الْبَشِیرُ أَلْقاهُ عَلى‏ وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِیراً قالَ أَ لَمْ أَقُلْ لَكُمْ إِنِّى أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ»؛ یوسف (12)، آیه 96. «پس چون مژده رسان آمد، آن پیراهن را بر چهره او انداخت، پس بینا گردید. گفت: آیا به شما نگفتم كه بى‏شك من از [ عنایت ]خدا چیزهایى مى‏دانم كه شما نمى‏دانید؟» تبرّك و استشفا به پیراهن یوسف، نمونه‏اى از تبرّك و استشفا به چیزى است كه به شكلى منسوب به اولیاى الهى است.

بر اساس روایات معتبر نزد شیعه و سنى، اصحاب پیامبر اكرم(ص) هنگام وضو گرفتن ایشان، هجوم مى‏آوردند تا هر كسى قطره‏اى از آب وضوى ایشان را به عنوان تبرّك برگیرد؛ به گونه‏اى كه نمى‏گذاشتند قطره‏اى از آب وضوى پیامبر(ص) بر زمین بریزد و اگر به كسى چیزى نمى‏رسید، از رطوبت دست دیگرى استفاده مى‏كرد. صحیح بخارى، ج 1، ص 33 و ج 7، ص 50؛ مسند احمد، ج 4، ص 329 و 330. اگر تبرّك جستن به قطرات آب، شرك و حرام بود، وظیفه آن حضرت نهى و بازداشتن اصحاب از این عمل بود.

سیره اصحاب، تبرّك جستن به ظرف غذاى پیامبر(ص)، چاه‏هایى كه آن حضرت از آن آب نوشیده‏اند و... - چه در زمان حیات ایشان و چه بعد از رحلت ایشان - بوده است. صحیح بخارى، ج 3، ص 35؛ كتاب المغازى؛ فضائل اصحاب النبى، باب مناقب على بن ابیطالب؛ صحیح مسلم، كتاب الجهاد السیر، ح 132؛ صحیح مسلم، كتاب الحج، ح 323 و 326؛ مسند احمد، ج 5، ص 68.

بنابراین بوسیدن و تبرّك جستن، بدون اعتقاد به الوهیت یا ربوبیت (فاعلیت استقلالى) شرك نیست. بر اساس داورى وهابیان - كه صرف بوسیدن و تبرّك جستن به آثار اولیاى الهى شرك و حرام است - پیامبر اكرم و اصحابشان و نیز یعقوب نبى و همه انسان‏ها - حتى خود وهابیان كه فرزندان خود را مى‏بوسند - مرتكب شرك و حرام شده‏اند!!

یا علی

سلام

اولین بار چه كسى از زیارت قبر پیامبر ( ص ) جلوگیرى كرد ؟

جواب دهنده: استاد نجم الدین طبسى

حاكم نیشابورى ( متوفاى 405 هـ ) از داود بن ابو صالح نقل مى‏كند :

روزى مروان حَكَم دید كه شخصى صورت خود را بر قبر پیامبر ( ص ) گذاشته است ، با شتاب سوى او آمد و گردن او را گرفته ، از جاى بلند كرد و گفت:

مى‏دانى چه مى‏كنى ؟! منظور وى این بود كه چرا به زیارت سنگ و كلوخ آمده اى ! زائر كه ابو ایوب انصارى - از صحابه پیامبر ( ص ) - بود گفت: آرى خوب مى‏دانم كه چه مى‏كنم ! من هرگزبه زیارت سنگ نیامده‏ام ، بلكه به‏زیارت پیامبر ( ص ) آمده‏ام.

‏از رسول‏اللّه ( ص ) شنیدم كه فرمود: «بر دین خدا گریه نكنید اگر متولّیانش اهل بودند ، و آنگاه كه نااهلان برآن حكم راندند ،برایش بگریید .»

‏جالب است كه این حدیث را حاكم و ذهبى هر دو صحیح مى‏دانند!

‏ از این رخداد تاریخى به‏خوبى روشن مى‏شود كه ریشه این تفكّر از بنى‏امیه و به خصوص مروان بن حكم؛ همان طرد شده رسول‏اللّه ( ص ) است .

مستدرك حاكم ، ج‏4 ، ص 560.