تبیان، دستیار زندگی

 سلام

یه مورچه میره سربازی دور کلاش قرمزی ....  

بعدش مورچهه میفته  گیر فرمانده عسل

فرمانده عسل همش بهش میگه کلاغ پر برو اونم هی میگه بابا من که مورچم کلاغ که نیستمم

من باید مورچه پر برم بعد فرمانده عسل میگه خوب مورچه پر برو

بعد مورچه میگه ا ی بابا من که مورچی بال دار نیستم چه جوری بپرم....

من همین قد بلد بودم یاسان جون اوا راستی فرمانده یاسان به پادگان جدید که اینجا ساختم

 یه سر بزن

قربونتون

فرمانده عسل

سلام

به دلیل استقبال بیش از ظرفیت میخواستم خواهش کنم مدیریت محترم یا جانشین محترم در همین ابتدا کلاغه رو راهنمایی کنند و مام بریم پی بالا و پایین و ماست و دووغ خودموون اما بعد با خودم گفتمان کردم و دیدم نه شاید بشه یه کاریش کرد و فعلاً بی خیال تخته و این چیزا شد...

من فکر میکردم بچه ها میدوونند که حد اقل باید یه چند نفری بیان اعلام موجوودیت کنند تا بشه واسه داستان چندتایی شخصیت جوور کرد و این چیزا که خب باز خووبه دونفر با پستیدنشوون گفتند که ما هستیم

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

یکی بوود یکی نبوود (البته هنووز معلووم نیست که کی بوود و کی نبوود،چیزی که مهمه اینه که یکیشوون بوود اما) اوونی که بوود تنها نبوود،میپرسید واسه چی؟؟؟اخه درسته یکی نبوود اما به جاش سه تا دیگه بوودند به اسمای

،عسل،یاسانoversea

حالا اینا کی بوودند و چیکاره بوودند ... تا قسمت بعد باید منتظر بموونید

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

تا بعد

دمت گرم فكر جالبيه
ادمه بديم!!!؟؟؟

سلام

حقیقتش اوون موقع که برسا خدا بیامرز نشده بوود در یه پیغام یواشکی خواستیم ادامه بدیم و ایده هم داده شد(اخه میگن هر کاری شرووعش سخته)اما انگار علاقه اش نبوود

اما ما همچنان هستیم...ما:من و سایه ام و سایه اش و...

تا بعد

سلام

راستشو بخواین چون وقت امتحانات منم نزدیکه(خب ادم وقتی لای کتاباشم باز نکرده باشه چند هفته قبل از امتحانا واسش یه اپسیلون فاصله بیشتر نیست)گفتم یه جووری نشه که یه حرفی بزنمو برمو مردم طرفشم نیان واسه همین یه چیزی میگم خوشتوون اوومد رووش کار میکنیم نیوومدم که خب به زوور نمیتوونم بیارمش که

فقط خواهشی که دارم اینه که اگه دیدید با داستانی نمیتوونید کنار بیاین کلاغ بیچاره رو سرگردوون رها نکنید و یه ادرسی چیزی بدین تا خودشو به خوونه خاله ای عمه ای...(اخه هیچوقت به خوونه خودش نمیرسه که) برسوونه البته با ملایمت راهشو بنمایید تا سرخورده نشه و بعد برید سراغ کلاغ بعدی

ذهن من تووش شلووغ پلووغه اما این چیزا از تووش در میاد که:

چون قراره با یه دید دیگه به مسائل نگاه کنیم میتوونیم نقش چندتا دیوونه (البته ببخشیدا اما داستانه دیگه) که از تیمارستان میان بیروون و ... رو به عهده بگیریم.

(به قول مک لارن سیستم عسل رفته قاطی باقالیا و البته تلفنشم بنا به وابستگی که با سیستمش داشته باقالی شده و خب چون وقت امتحاناشم هست خودشم داره ادای باقالیا رو در میاره...پس نبوودش توجیه شده است و البته الگووبرداری ازش کار بسیار ناپسندیه)

در عین حال درسته که اعلام وجوود و همکاری نموودید اما ادم نخوونده که پای چیزی رو امضا نمیکنه پس حالا که یه خلاصه ای اوومد جلو چشمتوون با امید به شماها برم یا راهمو کجکی کنم که این مسیر بیراهه اس؟

تا بعد(اگر در کار باشه)

با سلام!

به به! چشمم روشن! ورود به حوزه ی دیوانگان اون هم بدون اجازه از شاه دیوانه ها!؟ این دفعه رو ندید می گیریم به شرط اینکه دیگه تکرار نشه. ضمن اینکه توی داستان باید توجه کنید که به ساحت دیوانگان اساعه ی ادبی نشه که ما برنمی تابیم!

خوب از این مسئله که بگذریم می رسیم به مقوله ی داستان. من هستم! اما نه به عنوان شاه شوریده سران، بلکه به عنوان یه دیوونه ی معمولی که فکر می کنه یه نابغه است که دنیا هنوز توان درک اون رو نداره و به همین دلیل اون رو انداختند توی تیمارستان! اسم واقعیش «سعید» هست ولی توی تیمارستان همه «انیشتین» صداش می کنن!

خوب با اجازه ی دوستان من داستان رو از تیمارستان شروع می کنم تا وقتی که بقیه ی دوستان اعلام آمادگی کردن و شخصیتشون رو معرفی کردن از تیمارستان بزنیم بیرون.

صبح یک روز نه چندان سرد دیماه بود. هنوز دیوونه ها از خواب بیدار نشده بودن و پرسنل تیمارستان هم یا خواب بودن و یا نیمه خواب.اما یک نفر بود که برخلاف همه بیدار بیدار بود و توی حیاط تیمارستان مشغول انجام کاری بود.بله همون طور که همتون حدس زدید اون کسی نبود جز سعید انیشتین که تمام شب پیش رو روی نقشه ی فراری که چند روزی بود که توی ذهنش بود کار کرده بود و تقریبا کاملش کرده بود..ساعت تقریبا هفت و بیست دقیقه بود که بالاخره شاهکار جدید انیشتین تموم شد.از شادی روی پاش بند نبود.سریع پتوهایی رو که از قبل آماده کرده بود دور خودش پیچید و با طناب محکم بستشون، بعد کلاه کاسکتی رو که از روی موتور دربون تیمارستان کش رفته بود رو روی سرش گذاشت و به سمت دستگاهی که ساخته بود رفت. دستگاه مذکور چیزی بود شبیه یه منجنیق که قرار بود انیشتین رو به بیرون از تیمارستان پرتاب کنه.ایده ی ساخت این منجنیق از یه فیلم تاریخی که هفته ی پیش مسئولان تیمارستان نمایش داده بودن به ذهنش رسیده بود. انیشتین روی محل مخصوص نشست،چند تا نفس عمیق کشید،چشمهاش رو بست تا ترس بهش غلبه نکنه بعد چاقوی بزرگی رو که از آشپزخونه برداشته بود رو به سمت طنابی که منجنیق رو نگه داشته بود برد و بعد با فریاد «پیش به سوی آزادی» طناب رو برید.منجنیق شروع به حرکت کرد،واقعا داشت کار می کرد،. بالاخره انیشتین به پرواز در اومد تا چند لحظه دیگه آزادی رو در آغوش می کشید توی همین فکر بود که یکدفعه احساس کرد با یه چیزی برخورد کرده صدای شکستن شیشه بلند شد بعد با یه چیز دیگه برخورد کرد با اون چیز روی زمین افتادند.وقتی چشمهاش رو باز کرد دید که توی دفتر رئیس تیمارستانه و اون چیزی که باهاش برخورد کرده چیزی نبوده جز خود جناب رئیس که تازه به تیمارستان رسیده بوده .

رئیس:از روی من بلند شو دیوونه!

انیشتین:من دیوونه نیستم.

رئیس:آره من دیوونه ام که توی این دیوونه خونه موندم. همین امروز استعفا میدم میرم به زندگیم می رسم.

انیشتین:این صدمین باریه که می خوای استعفا بدی!تو اگه کار دیگه ای می تونستی گیر بیاری که از اول اینجا نمیومدی!

رئیس:این مسائل به تو ربطی نداره. این که من استعفا نیدم به خاطر احساس مسئولیتیه که نسبت به این آسایشگاه دارم.ضمنا اگه زحمتی نیست از روی من بلند شید که کمرم شکست!

انیشتین:خیلی خوب بابا. چقدر داد و قال راه انداختی یه زمین خوردی دیگه!

قبل از اینکه رئیس بتونه جوابی بده همه ی پرسنل ریختن توی اتاق رئیس که ببینن چه خبره.

یکی از اونها پرسید: اتفاقی افتاده جناب رئیس؟ ما یه صدایی شنیدیم.

رئیس: هیچی ! جناب انیشتین سیزدهمین فرار ناموفق خودش رو هم با موفقیت انجام داد!!! سریع تر لباس مخصوص رو بهش بپوشونید و ببریدش به «اتاق سفید»(اتاق سفید یه اتاق سفید رنگ دایره ای شکله که دیوونه ها رو اون تو می اندازن و بهشون میگن برو یه گوشه بشین!).

همین موقع تلفن زنگ می زنه و رئیس گوشی رو بر می داره:بله،بفرمایید...................................بله خودم هستم............................چی یه بیمار جدید؟ ولی این آسایشگاه همین الآن هم بیش از ظرفیتش بیمار روانی داره!.................................چشم! هر طور شما صلاح می دونید!.................................چشم!........... خداحافظ!

گوشی رو میگذاره و چشمش به انیشتین می افته و میگه: این که هنوز اینجاست سریعتر به اتاق سفید ببریدش. از این بعد هم همونجا می مونه! جاش رو بدید به این بیمار جدیدی که میاد.

انیشتین:این بیمار جدید اسمش چیه؟ بیماریش چیه؟

رئیس: به تو ربطی نداره! ضمن اینکه خودش میاد خودش رو معرفی می کنه...

هوالمعشوق

دلخوش عشق شما نیستم ای اهل زمین به خدا معشوقه من بالایی است.

********************

سلام

به به به به لونشونو پیدا کردم!!!

همگی واستید تکون نخورید...

هیچ کس از جاش تکون نخوره...من یلدای عشق از ماموران مخفی امین آباد هستم...

وظیفه دارم دیوونه های تبیان رو شناسایی و تحویل بدم...

به به به به شاهشون رو هم پیدا کردم....هیچ فکر نمیکردم شاهشون شما باشید...

سعید انیشتین برگرد دستاتو بذار رو سرت...افرین

یاسان تو هم همینطور...

تو ماشین نوک مدادی !!(همون قضیه جوکه و اینا) میبینم که همچین درات بالا هست آفرین...

دراتو بذار رو سقفتو برگرد...

بارها تو انجمن های مختلف دیدمت ولی گاز دادی فرار کردی...اما اینبار گیرت آوردم...

سعید که حسابی رنگش پریده و ترسیده بالاخره شاهشونه و جرمش سنگین هی من و من میکنه

چیه سعید میخوای حرفی بزنی؟؟؟

سعید یه نمه ترسیده ولی خیلی باهوشه سریع یه فکری میکنه و میگه:

ببین تو میتونی ما رو از اینجا ببری میتونی تحویلمون بدی اما فکر بعدشو کردی؟؟؟

هر دیوونه ای که بیاد اینجا و ببینه ما رو بردی دیگه خودشو معرفی نمیکنه در نتیجه نمیتونی بقیه رو شناسایی کنی...

یلدای عشق پیش خودش فکر میکنه که: نه بیخود بهت نمیگن انیشتین راست میگی ها...

ولی بروز نمیده و میگه:

خودمم همچین تصمیمی داشتم...چون یه سری های دیگه رو هم شناسایی کردم اما باید خودشون بیان ثبت کنن که مدرک داشته باشم از جمله همین عسل باقالی و ندای اسمانی من و گیگیلی ومهشید های و...

پس ببینید بچه ها قول میدم باهاتون همکاری کنم،شاید اصلا صحبت کردم و یه شعبه از امین آبادو همینجا زدیم ...پس نترسید...بیاید خودتونو معرفی کنید...

دیوونه شماره 3: سوپر دیوونه...صد رحمت به دیوونه...یه چیزی اونورتر از دیوونه

یلدای عشق

که بستری هست و تو توهمات فانتزیاییش! خودشو خوب شده تصور میکنه و فکر میکنه مامور شده از طرف کارکنان تیمارستان که بقیه دیوونه ها رو بگیره...اما کم کم متوجه میشه که ای بابا من چرا شبیه اینام؟!؟!؟!؟!؟

آقا من هم به شدت هستم ...رو منم حساب کنید...

گیگیلی هم باید بیاد...

**یا علی از تو مدد**