به نام هستی بخش عالم
سلام
انسان در آخرالزمان
آری! شناخت امام زمان یعنی رسیدن به سرچشمه همه خوبیها، زیبائیها، کمالها و جمالهای جهان هستی و پی بردن به همه علوم و دانشها و به همه خوبیهای هستی و در یک عبارت: رسیدن به بندگی واقعی الهی.
امّا متأسّفانه انسانهایی که در دوران تاریک و ظلمانی آخر الزمان قرار گرفتهاند، به این آسانیها نمیتوانند به این ودیعه الهی نزدیک شده و از او شناخت داشته باشند، و علی رغم شناخت هم، رسیدن به او و در خدمت او بودن و ارتباط با او، با موانع گوناگونی روبرو است.
امّا چه باید کرد؟
از چه کسی باید پرسید؟
چگونه این انسانی که در غفلت از امام زمان خود بسر میبرد، بتواند با او آشنا شده و ارتباط برقرار نماید؟
آری! خدای مهربان، از رحمت و رأفتش دست چنین انسانی را هم میگیرد و به سوی حجّت محبوب خودش رهنمون میکند، چراکه او مهربانترین مهربانان است، و از رحمت و لطفش انسانها را آفریده تا مهر، لطف، عظمت و قدرت خویش را به آنها بشناساند و آنها را از همه مواهب خودش هم در جهان دنیا و هم در جهان آخرت بهرهمند سازد؛
ولی انسان با جهل و نادانی، غفلت و بیخردی از فرمان آفریدگار مهربان سرپیچی نموده و خود را در منجلابهایی که خودش ساخته، غوطهور نموده و به هلاکت انداخت.
زنده واقعی اوست، معبودی جز او نیست، پس او را بخوانید در حالی که دین خود را برای او خالص کردهاید.
آری! همه و همه برای آن است که خداوند به انسان بفهماند: ای بنده من! درهای رحمت به سوی تو باز است و این تویی که باید گام برداری و به سوی رحمت ما بیایی.
ای بنده من! خوان نعمت گسترده است اینک تویی که باید از این سفره نعمت، بهرهمند شوی.
ای انسان! من تو را برای رسیدن به نهایت کمال آفریدهام و تو برای رسیدن به این اوج کمال باید با من ارتباط برقرار کنی و مرا بخوانی تا تو را رهنمون شوم.
بنابراین، رسیدن به این مرحله از کمال در این دوران تاریک آسان میشود و آن با دعا، به ویژه دعا برای شناخت امام زمان علیه السلام، که در این دوران انسان با خود چنین زمزمه کند:
اَللهُمَّ عَرّفنی نَفْسَکَ، فَإِنَّکَ إنْ لَمْ تُعرِّفْنی نَفْسَکَ لَمْ أَعرِفْ نَبِیَّکَ.
اَللهُمَّ عَرِّفنی رَسولَکَ، فَإنَّکَ إنْ لَمْ تُعَرِّفنی رَسولَکَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتکَ.
اَللهُمَّ عَرِّفْنی حُجَّتَکَ فَإِنَّکَ إنْ لَمْ تُعَرّفْنی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دینی؛
.
خداوندا! خودت را به من بشناسان؛ زیرا اگر خودت را به من نشناسانی، پیامبرت را نخواهم شناخت.
خداوندا! پیامبرت را به من بشناسان؛ زیرا اگر پیامبرت را به من معرّفی ننمایی حجّت تو را نخواهم شناخت.
خداوندا! حجّت خویش را به من بشناسان؛ زیرا اگر حجّت خودت را به من نشناسانی، از دینم منحرف خواهم گشت.
انسان در اثر آلودگی به گناه، شناخت کم، وجود شیاطین جنّی و انسی از امام زمانش دور افتاده و خدای مهربان به عللی میان او و امام مهربانش پرده غیبت افکنده، چگونه با او مرتبط شود؟
چگونه انسانی که در لحظه لحظه زندگی خودش به آن حجّت خدا و واسطه فیض نیازمند است و همه پرونده او از زیر دستان مبارک آن وجود نازنین میگذرد، و هستی او بسته به هستی و وجود امام زمانش میباشد، با غفلت از او بسر میبرد؟
الهم عجل لولیک الفرج
