کیهان 5/3/88
وسوسه شدن میرحسین موسوی از سوی ستاد انتخاباتی اش برای استفاده تبلیغاتی از برخی شبه روشنفکران بدسابقه، عملاً به ضرر وی تمام شده است.
ماجرا از آن جا آغاز شد که سایت ضد انقلابی روز آن لاین - با طراحی و هماهنگی قبلی- خبرنگار سلطنت طلب خود (نوشابه-الف) را به مصاحبه با سروش گسیل داشت تا وی ضمن مقایسه جمهوری اسلامی و فقه و روحانیت با طالبان، اعلام کند از نامزدی کروبی که مرد عمل است و برخلاف موسوی نمی خواهد روشنفکری کند، حمایت می کند.
برخی حامیان موسوی از سراحساس کمبود و برخی دیگر در پیوند با طراحان پروژه اصلی، از یک عنصر چپ و لائیک (محمود دولت آبادی از مسافرین کنفرانس برلین و برخی سمینارهای ضدانقلابی مشابه در خارج کشور) دعوت کردند تا در همایش برج میلاد، به نفع موسوی سخنرانی کند. بانی دعوت احمد مسجدجامعی وزیر ارشاد جانشین مهاجرانی در دولت اصلاحات بود.
دولت آبادی در آن مراسم ضمن منفی بافی هایی، به انقلاب فرهنگی (فرمان حضرت امام برای پاکسازی دانشگاه از عناصر سلطنت طلب و ضدانقلاب که دانشگاه را تبدیل به اتاق جنگ و خانه تیمی کرده بودند) حمله کرد و سروش را نیز به خاطر حضور در شورای انقلاب فرهنگی به باد ناسزا گرفت و از شناعت و سخافت وی سخن گفت.
سروش در این میان ضمن فحاشی متقابل علیه دولت آبادی، توپ را به میدان موسوی انداخت اما موسوی به جای توضیح مستدل و دفاع از حرکت ضروری انقلاب فرهنگی، به تبرئه خود پرداخت و گفت «من در آن هنگام نخست وزیر بودم و نقشی در انقلاب فرهنگی نداشتم»! در این میان سروش دیروز در صفحه اول روزنامه اعتمادملی به موسوی به خاطر کتمان حقایق حمله کرد و نوشت: آقای موسوی شما که همه افتخارتان پیروی از امام است، چرا؟ شما که خود منصوب امام بودید و بر صدر جلسات می نشستید چرا خبر درست و دقیقی نمی دهید؟ صورت مذاکرات شورای انقلاب فرهنگی چیز دیگری می گوید «موسوی تنها کسی بود که از ضرورت انقلاب فرهنگی از طریق حضور توده ها در دانشگاه سخن گفت».