تبیان، دستیار زندگی

به نام خدا

خبرگزاری فارس: احمد توكلی گفت: احمدی‌نژاد موفق شد خط انحرافی و فاسد از نظر فكری و مالی را تا حدودی از قوه مجریه بیرون كند.روحیه مردمی ، ساده زیستی، استكبار ستیزی ایشان حقیقتا مطابق شاخص‌های اصولگرایی و خط اصیل امام و رهبری است.

به گزارش خبرگزاری فارس نشریه "همشهری ماه " گفتگویی با احمد توكلی نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی انجام داده كه متن این گفتگو به شرح زیر است:

سوال - چرا جبهه اصولگرایان، در انتخابات اخیر نتوانسته كاندیدای واحد انتخاب كند؟
پاسخ - جبهه اصولگرایان در واقع یك طیف گسترده شامل تشكل‌های متعددی است كه بعضا تعریف و تفسیر نه چندان مشابهی از مفهوم اصولگرایی دارند. از سوی دیگر باید اعتراف كنیم متاسفانه اصولگرایان پس از رسیدن به قدرت، اختلاف نظر بیشتری از خود نشان دادند كه اتحادشان را خدشه‌دار می كند . این قبیل اختلاف‌نظرها برای تعیین نامزد یا نامزدهای مشترك شاید برای گروه‌ها و احزاب همسو یا تشكیل دهنده یك جبهه، طبیعی باشد اما چنین وضعی یعنی تشدید اختلافات در زمان قدرت، شایسته اصولگرایان نیست چرا كه با تعریف شاخصه‌های اصولگرایی منافات دارد.

سوال - منظورتان دقیقا كدام شاخص است؟
پاسخ - اینكه ما شیفتگان خدمتیم نه تشنگان قدرت. این یك شعار توخالی یا صرفا زیبا نیست. این جمله در عمق اعتقادات ما ریشه دارد و در عمل هم باید دقیقا به آن وفادار باشیم.

سوال - علت سكوت طولانی مدت جبهه اصولگرایان در حمایت یا عدم حمایت از كاندیداهای موجود چیست؟
پاسخ - شرایط فعلی برای اصولگرایان، شرایطی خاص و تجربه نشده است. از یك سو عملكرد دولت محترم كه دولت اصولگرا شناخته می‌شود با برخی معیارهای اساسی اصولگرایان فاصله دارد این مساله باعث شده برخی چهره‌ها و تشكل‌های اصولگرا برای حمایت از آقای احمد‌ی‌نژاد دچار تردید شوند.از سوی دیگر برخی نزدیكان آقای احمد‌ی‌نژاد گاهی اظهارنظری می‌كنند یا موضعی می‌گیرند كه اصولگرایان را می‌رنجاند. ایراد تهمت‌های بعضا غیرمنصفانه، غیردقیق و عجولانه به منتقدان و افراد خارج از دولت، فرافكنی اشتباهات دولت و برخی بحران‌سازی‌های مصنوعی یا بی‌جا مانند مساله اخیر الحاق سازمان حج و زیارت به سازمان گردشگری از این نمونه هستند. این مسایل مجموعا باعث شده آقای احمدی‌نژاد نامزد برخی چهره‌ها یا گروه‌های اصولگرا نباشد یا حداقل نامزد ایده‌آل آنها نباشد.

سوال - عملكرد جناب آقای احمدی‌نژاد در 4 سال اخیر ریاست جمهوری‌شان تا چه اندازه در سكوت كنونی اصولگرایان موثر بوده است؟
پاسخ - همه عملكرد آقای دكتر احمدی‌نژاد منفی و انتقاد برانگیز نیست. باید منصفانه قضاوت كنیم و زحمات و جهت‌گیری های مطلوب و بعضا عالی ایشان را هم ببینیم. درست است كه آقای احمدی‌نژاد بعضا تصمیم‌هایی گرفته‌اند كه باعث شده بعضی اصولگرایان مخالفت كنند و یا در حمایت از ایشان دچار تردید شوند اما نباید فراموش كنیم كه آقای احمدی‌نژاد موفق شدند خط انحرافی و فاسد از نظر فكری و مالی را تا حدودی از قوه مجریه بیرون كنند روحیه مردمی ، ساده زیستی، استكبار ستیزی ایشان حقیقتا مطابق شاخص‌های اصولگرایی و خط اصیل امام و رهبری است.

سوال- آیا درست است كه برخی از اصولگرایان بیش از آنكه به آقای احمدی‌نژاد متمایل باشند، در دل آقای موسوی را ترجیح می‌دهند؟
پاسخ - خوشبختانه در میان چهره‌ها و گروه‌های اصولگرا، صفت نفاق خیلی كم‌رنگ است و شاید بتوانم ادعا كنم نیست. در واقع آنهایی كه منافقانه و در ظاهر با آقای احمدی‌نژاد هستند و دلشان با دیگران است، اصلا اصولگرا نیستند. آنطور كه من می‌دانم برخی چهره‌های اصولگرا كه نمی‌خواهند از آقای احمدی‌نژاد حمایت كنند، در بیان نظر و عقیده و تصمیم‌شان آزادانه و بدون نفاق عمل كرده‌اند و حتی برخی كه از آقای موسوی حمایت می‌كنند این كار را در خفا انجام نمی‌دهند.

سوال- آقای موسوی در یكی از سخنرانی‌های خود گفته‌اند كه در دوران نخست‌وزیری از افرادی كه مخالفشان بودند، هم در كابینه استفاده كرده‌‌اند. (قریب به مضمون). شما كه در دولت ایشان بودید ، این گفته را تائید می‌فرمائید؟
سوال - آقای موسوی شخصیتی ارزشمند هستند. من نمی‌خواهم این گفته ایشان را تكذیب كنم اما واقعیت های تاریخی وجود دارد كه با این گفته سازگار نیست.

سوال - مثلا؟
پاسخ - مثلا در سال 62 وقتی برخی از اعضاء دولت یعنی بنده ، آقای عسگراولادی ، آقای پرورش ، آقای ناطق نوری ، آقای ولایتی، آقای مرتضی نبوی و آقای رفیقدوست با رویه‌های دولت سالارانه و سوسیالیستی برخی وزرا مخالفت ‌كردیم و متوجه شدیم كه آقای موسوی در عمل از آن رویه‌ها و افكار انحرافی حمایت می‌كنند، بعد از چندین بار بحث و مذاكره ، من و آقای عسگراولادی كه از مسوولان اقتصادی كابینه بودیم تصمیم گرفتیم خودمان استعفا دهیم تا تیم اقتصادی كابینه دچار دو دستگی نشود. قرار شد آقایان ناطق و پرورش بمانند و به دولت كمك كنند بعد از اینكه ما 2 نفر استعفایمان را تقدیم كردیم متوجه شدیم آقای موسوی ، آقایان مرتضی نبوی و ناطق نوری را به شكلی ناگهانی و غیرمحترمانه از كابینه اخراج كردند. دلیل اخراج آنها صرفا این بود كه آنها به رویه‌ها و تصمیم‌های دولت سالارانه تیم‌ اقتصادی آقای موسوی اعتراض داشتند. در كابینه دوم نیز آقای پرورش و آقای رفیقدوست را معرفی نكردند. این قبیل برخوردهای آقای موسوی با جمله‌ای كه از قول ایشان نقل كردید چندان سازگار نیست.

به نام خدا

سوال- كار در دولت آقای موسوی چطور بود؟ دسته‌بندی‌های آن زمان چه تاثیری بر روند اجرایی می‌گذاشت؟
پاسخ - در آن دوره برخی وزرا تمایلات دولت سالارانه داشتند.

سوال - ببخشید ولی گاهی گفته می‌شود این كه آنها می‌خواستند همه چیز را دولتی كنند، اقتضای زمان جنگ بود، اینطور نیست؟
پاسخ - خیر اینطور نیست. چراكه گاهی در مصوبات، گزارش‌ها و اظهارنظرهای رسمی وزارتخانه‌ها عباراتی بكار می‌رفت كه الهام گرفته یا صریحا نقل قول از ادبیات ماركسیستی بود. ما بارها به این تصمیم‌ها اعتراض می‌كردیم و در مواردی نمی‌توانستیم كوتاه بیاییم.این كه توزیع ارزاق كوپنی شود در آن زمان جنگ تصمیم درست و قابل دفاعی بود اما تعمیم توزیع دولتی به همه كالاها از جمله اشتباهات دولت بود كه نه به اقتضای زمان جنگ، كه به دلیل تعلقات سوسیالیستی برخی مسوولان دولت آن زمان بود. مثلا آنها تصمیم گرفتند توزیع برنج را هم دولتی كنند. من و عده‌ای دیگر هر چقدر استدلال كردیم كه برنج كالایی همگن نیست انواع و اقسام برنج داریم و توزیع دولتی برنج ضرورتی ندارد، گوش نكردند. آنها كه توزیع برنج در سالهای میانی دهه 60 را بخاطر دارند حتما یادشان می‌آید كه بر اثر آن تصمیم اشتباه، خروج برنج از مازندران و گیلان ممنوع می‌شد و چه بگیر و ببندهای بی‌جا و پر زحمتی در جاده‌ها به راه می‌افتاد تا كسی حتی برای مصرف شخصی‌اش برنج نیاورد.

سوال - ماجرای كنار كشیدن شما از دولت آقای موسوی چه بود؟
پاسخ - اختلافات ما چند جا بالا گرفت كه یكی‌اش در مساله تدوین قانون كار بود. من اصرار داشتم كه قانون كار بر اساس احكام حقوقی اسلام نوشته شود. این بود كه گروهی شامل علما و كارشناسان را تشكیل دادم تا قانونی مبتنی بر احكام فقه شیعه نوشته شود. از نظر شرعی، كارگر و كارفرما برای عقد قرارداد باید آزاد باشند و شرایط ضمن عقد را خودشان به مصلحت خودشان تنظیم كنند و حكومت حداقل‌ها را تضمین كند و در شرایط عدم پایبندی یكی از طرفین به مفاد قرارداد، وارد موضوع شود. وزرایی كه تعلقات سوسیالیستی داشتند با این موضوع مخالف بودند و با تحریك كارگران اجازه ندادند متن تهیه شده ما به تصویب دولت برسد. نتیجه آن شد كه در سال 69 قانون فعلی كار تصویب شد كه به شكلی یكطرفه، جانب كارگر شاغل را می‌گیرد و هم به ضرر تازه واردان به بازار كار و كارجویان است و هم به ضرر كارفرمایان و تولید ملی.
جالب اینكه آن عده كه آن روزها به سختی دولت سالار بودند و به اسم حمایت از محرومان، نقش دولت را در حوزه‌های غیرضروری بسط دادند، امروز از اینطرف به افراط افتاده‌اند و می‌خواهند به شكلی افراطی دولت را از همه عرصه‌ها حتی آموزش و بهداشت و ورزش دور كنند.
خلاصه اینكه در سال 62 به این نتیجه رسیدم كه با توجه به همفكری و حمایت علنی و جدی آقای موسوی از گروه دولت سالار ، ادامه كار من در دولت مانع تصمیم گیری‌های دولت می‌شود این بود كه با آقای موسوی اتمام حجت كردم و از دولت استعفا دادم.

سوال - منظور‌تان از گروه دولت سالار حاضر كه همراه و مورد حمایت آقای موسوی بودند دقیقا چه كسانی هستند؟
پاسخ - آقای بهزاد نبوی وزیر مشاور آقای مصطفی هاشمی طبا وزیر صنایع، آقای خاتمی وزیر ارشاد، مرحوم دكتر نوربخش، محمد تقی بانكی رییس سازمان برنامه و بودجه

سوال - شما پس از كناره‌گیری از دولت به روزنامه رسالت رفتید. در آن ایام روزنامه رسالت تنها روزنامه منتقد دولت آقای موسوی بود شما به چه چیزهایی نقد داشتید؟
پاسخ - در زمانی كه رسالت را تاسیس كردیم، همه روزنامه‌های موجود تحت كنترل و مدافع دولت محسوب می‌شدند. اولین كاری كه رسالت انجام داد، فضای تك صدایی را شكست. نقد اصلی ما جلوگیری از انحراف دولت از اصول قانون اساسی و مبانی انقلاب بود.

سوال - دقیقا چه انحرافی؟
پاسخ - انحراف اصلی، حضور بیش از حد دولت در اقتصاد بود. البته قبلا هم یادآوری كردم كه با توجه به اقتضائات زمان جنگ، برخی تصدی‌ها ضروری و اقتضای زمان جنگ بود اما خیلی جاها هم دولت وارد می‌شد كه ربطی به جنگ نداشت. بسیاری از انحصارهای تولید و توزیع را در آن زمان شكل دادند یا از ورود بخش خصوصی به آن عرصه‌ها جلوگیری كردند كه اصولا ربطی به جنگ نداشت.
علاوه بر این در رسالت نسبت به رانتخواری هم حساس بودیم كه تازه داشت جوانه می‌زد و اگر موردی را متوجه می‌شدیم كه با هشدار و نامه‌نگاری حل نمی‌شود افشاگری‌ هم می‌كردیم. مورد كارخانه جوراب استارلایت یكی از آن هاست كه آقای نخست وزیر آن را به شكلی نامتعارف و به قیمتی ارزان به یكی از روحانیون مشهور طرفدار دولت واگذار كرده بود. بعدا این كارخانه باز پس گرفته شد.

سوال - در آن سالها دولت آقای موسوی می گفت روزنامه رسالت اسرار كشور را فاش كرده جریان چه بود؟
پاسخ - گزارش اقتصادی سال 1363كه دولت موظف است هرسال منتشر كند، با تاخیر منتشر شد. این گزارش طبق قانون برنامه و بودجه باید شهریور سال بعد منتشر می‌شد. این گزارش در سه جلد منتشر شد و ابتدای آن هم مستند قانونی انتشار را ذكر كرده بود. این گزارش خلاصه‌ای داشت كه من آن خلاصه را پسندیدم زیرا نقد دولت می‌كرد. البته در برخی جاها ظالمانه بود. من این گزارش را به صورت سلسله مقاله در روزنامه چاپ می‌كردم و آنجا را كه ظالمانه تشخیص می‌دادم از نظام و دولت دفاع می‌كردم. انتشار این مقالات بقدری برای دولت تلخ آمد كه آقای موسوی در مصاحبه‌ای با خبرنگاران اعتراض كرد كه اسناد محرمانه منتشر می‌كنند، در زمان جنگ به دشمن گرا می‌دهند. این درحالی بود كه ما فقط گزارش اقتصادی سال را منتشر كردیم گزارشی كه محرمانه نبود و طبق قانون باید برای اطلاع عموم منتشر می شد. الان من وقتی یاد آن روزها می افتم و شعارهای اخیر درباره گردش آزاد اطلاعات را می بینم، به خودم می گویم ان شا الله آقای موسوی واقعا از درون متحول شده باشند و این حرفهای قشنگ فقط شعار انتخاباتی نباشد چرا كه این شعارها با عملكردشان خیلی سازگار نیست.

سوال- آنطور كه یادمان می آید شما با لایحه برنامه اول هم مخالف بودید، جریان آن لایحه چه بود؟
پاسخ - در آبان سال 60 كار خوبی كه در آغاز دولت آقای موسوی انجام شد تلاش برای برنامه‌ریزی بود. برای این كار اول باید مناسبات پایه‌ای اقتصادی تعریف می‌شد. برای قدم اول سازمان برنامه و بودجه آن زمان هفت كمیته زیرساخت برای این كار تعریف كرد كه وزرا هم در آنها نماینده داشتند. من هم از جوانان تحصیل‌كرده‌ آشنا به مكاتب اقتصادی عده‌ای را انتخاب كردم و به این كمیته‌ها فرستادم.
گزارشی از آنها آمد كه اغلب این كمیته‌ها زیر سلطه‌ی تفكر اقتصاد دولتی هستند. من به عنوان عضو شورای اقتصاد، هیات دولت و وزیر كار به نقش جمعی خود بیشتر بها می‌دادم و بیشتر برای شورای اقتصاد و هیات دولت وقت می‌گذاشتم. در شورای اقتصاد خیلی زود معلوم شد كه اختلاف‌نظر وجود دارد. دسته‌ای كه از نظر تعداد اكثریت بودند و آقای موسوی در راس آنها قرار داشتند به سمت اقتصاد دولتی بودند و دسته‌ای كه من، آقای مرتضی نبوی و آقای عسگراولادی جزو آنها بودیم مخالفت می‌كردیم و معتقد بودیم دولتی كردن اقتصاد به ضرر اقتصاد تمام می‌شود. مگر اینكه ضرورت ایجاب كند كه ما این كار را انجام دهیم.
اختلافات بیشتر بر سر اندازه دخالت و قلمرو حضور دولت در اقتصاد بود. به تدریج اختلاف كه بالا گرفت چهار نفر از فقها و فضلای جامعه‌ مدرسین در این جلسات شركت كردند. كم كم معلوم شد عده‌ای با حضور آنها موافق نیستند و دلخورند زیرا آنها از موضع دولتی شدن دفاع نمی‌كردند و از نظر ما حمایت می كردند. این اختلافات به امام (ره) گزارش شد و امام (ره) فرمودند كه تصمیمات با تایید نماینده‌ ایشان در شورای اقتصاد انجام شود. برای این منظور آیت ا... سید جعفر كریمی و مرحوم آیت ا... میرزا علی احمدی میانجی را امام نماینده خویش معرفی فرمودند.
با بالا گرفتن اختلافات این مسئله منجر به تقاضای استعفای هفت نفر از ما از كابینه شد. دخالت دولت فقط در عرصه‌ تولید نبود؛ بلكه دولت در عرصه‌ توزیع هم دخالت داشت و همین دخالت‌ها زمینه‌ فسادهای بعدی را فراهم كرده بود. یكبار در جلسه‌ شورای اقتصاد كه رییس جمهور حضرت آقا، آقای هاشمی، آقای موسوی اردبیلی و مرحوم احمدآقای خمینی حضور داشتند تصمیم گرفته شد كه برای چند قلم كالا سازمان مستقل دولتی تشكیل شود. ما به این مسئله اعتراض كردیم و گفتیم مثلا منسوجات چند هزار نوع رنگ، بافت و شكل دارد و اینها قابل سهمیه‌بندی و قیمت‌گذاری نیست. با این مسئله مخالفت كردیم اما مخالفت ما در شورای اقتصاد به جایی نمی‌رسید.
برنامه‌ اول به این شكل و با تفكر دولتی كردن اقتصاد سازمان پیدا كرد و در هیات دولت مورد انتقاد شدید امثال ما بود. رییس جمهور آقای خامنه‌ای به جلسه‌ هیات دولت آمدند و جلسه را اداره كردند، اعتراضات را جدی و وارد تشخیص دادند و قرار شد همه اعتراضات‌شان را بگویند، اینها جایی جمع‌آوری شود و كمیته‌ای روی آن كار كند و مجددا سه هفته‌ بعد در دستور هیات دولت قرار گیرد و بحث شود. بعد بنده به ماموریت خارجی رفتم، در غیاب بنده دو هفته پیش از موعد مقرر لایحه را به دولت آوردند و به تصویب رساندند.
من اواخر مسوولیتم بود كه نامه‌ 13 صفحه‌ای به نمایندگان مجلس نوشتم و دلایلم برای اینكه این برنامه غیر ملی و غیر اسلامی است را به آنها ارایه كردم. كمیسیون ویژه با اینكه اكثریت قاطع آنها طرفدار دولت و مخالف ما بودند به اتفاق آرا برنامه‌ اول را به همین دلیل رد كردند. پس از رد شدن برنامه‌ اول در كمیسیون ویژه مجلس دوم، كار مشتركی بین سازمان برنامه و بودجه و كمیسیون بودجه‌ مجلس انجام شد و برنامه با نگاه كاهش دخالت دولت بازنویسی شد. این لایحه را می‌خواستند به مجلس ببرند كه آقای موسوی آن را امضا نكرد. من می‌خواهم بگویم تا آخر، آن گرایش‌های دولتی كردن وجود داشت و این اتفاق مربوط به سال 67 است. بعدها این لایحه در دولت آقای هاشمی كه سال 68 رییس جمهور شد با امضای ایشان و معاون‌شان تقدیم مجلس شد كه برنامه‌ اول 72 - 68 در عمل سال 69 تصویب شد و تا سال 72 اجرا شد.

سوال- لایحه محرمانه بودجه هم خیلی سرو صدا بپا كرد و برای مدتها دولت با روزنامه رسالت بگو مگو داشت جریان آن چه بود؟
پاسخ - در سال 67 دولت آقای موسوی لایحه‌ای را با مهر سرّی به مجلس داد من هم آن را در روزنامه‌ رسالت افشا كردم و در سرمقاله‌ای تحت عنوان "لایحه‌ی سرّی " عنوان كردم كه ما لایحه‌ سرّی نداریم. البته ما طبق اصل 69 قانون اساسی جلسه‌ رسمی غیر علنی داریم كه طبق قواعدی باید تشكیل شود.
در سرمقاله لایحه سری من گفتم كه موضوع لایحه استقراض جدید از بانك مركزی است كه اثر تورمی دارد. آن زمان اكثریت مجلس حامی آقای موسوی بود و 137 نفر از نمایندگان علیه من بیانیه‌ سیاسی بسیار تندی صادر كردند كه همه‌ آنها تقریبا جزو اصلاح‌طلبان شدند كه می‌گویند باید فضای باز وجود داشته باشد.
من نامه‌ای خصوصی به آقای هاشمی نوشتم و گفتم این بدعت را نگذارید زیرا شما با این بدعت در تاریخ بدنام می‌شوید. تحت تاثیر انتشار لایحه در روزنامه آنها مجبور شدند لایحه را علنی كنند و وصول آن را هم اعلام كنند. آن زمان دولت علیه من اعلام جرم كرد. شاكی آقای عطاءالله مهاجرانی بود كه بعدها گفت هیچ‌كس نباید از هیچ روزنامه‌نگاری شكایت كند بلكه مدیر مسوول فقط باید پاسخگو باشد. من هم سه جلسه به بازپرسی رفتم. بازپرس می‌گفت آقای توكلی جریان چیست كه هر روز صبح آقای موسوی اردبیلی تماس می‌گیرد و می‌گوید پرونده به كجا رسیده است؟ توجه داشته باشید كه آیت ا... موسوی اردبیلی رییس دیوان عالی كشور و حامی آقای میرحسین موسوی بود.
بازپرس در این پرونده كه شاكی، دولت بود و حامی شكایت، اكثریت مجلس بودند، پیگیر شكایت نیز رییس دیوان عالی كشور بودند؛ شجاعانه برای من قرار منع تعقیب صادر كرد و این از افتخارات جمهوری اسلامی است. زمانی كه من برای رویت قرار رفتم بازپرس گفت آقای مهاجرانی از من پرسیده نسبت به این قرار اعتراض كند یا آن را بپذیرد. من هم به او گفته‌ام فایده‌ای ندارد. توكلی قانون را بلد است و به هر بازپرسی كه برود باز هم پیروز می‌شود.

سوال - با توجه به شرایط جنگی آنروزها، آیا آن اختلاف نظرها و اصرارهایتان موجه بود؟ آیا آن كارها با اولویت داشتن جنگ ناسازگار نبود؟
پاسخ - البته كه نبود. حرف ما این بود كه اینقدر كه دولت را بزرگ می كنید، بودجه كم خواهید آورد و نمی توانید هزینه های جنگ را تامین كنید. البته این را هم تاكید می كنم كه یكی از همت‌های جدی دولت آقای موسوی، حمایت از جبهه بود. البته پیش‌بینی امثال بنده این بود كه سرانجام دولتی كردن اینقدر هزینه‌ها را بالا می‌برد كه با توجه به محدودیت منابع دولت و اینكه تامین كسری بودجه با استقراض، تورم‌زاست در نتیجه حمایت از جبهه به ناچار كنار گذاشته می‌شود. متاسفانه دیدیم كه همین‌طور هم شد. در نامه‌ای كه امام (ره) به نخبگان كشور برای پذیرفتن قطعنامه نوشتند آمده كه آقای نخست‌وزیر آمده‌اند و گفته‌اند كه بودجه‌ دولت زیر صفر است و نمی‌تواند حمایت مالی كند. آقای رضایی هم گفته‌اند موشك و تانك و نفربر می‌خواهیم، در عین حال می‌جنگیم كه این یك تعارف است و قطعنامه را پذیرفتند و گفتند جام زهر را سر می‌كشم.

سوال - از دیدگاه آقای توكلی، موسوی امروز چه تفاوت‌هایی با موسوی دیروز دارد؟
پاسخ - آقای موسوی به خواست خودشان به مدت 20 سال سكوت و انزوا اختیار كرده‌اند. هنوز ایشان تصمیمی نگرفته‌اند كه بخواهیم بر مبنای آن، ایشان را بسنجیم. البته سكوت 20 ساله ایشان با توجه به فراز و نشیب‌های این مدت، نقطه ضعف بزرگی در كارنامه‌شان است. بالاخره در این مدت انحرافات فكری، سیاستی اقتصادی، سیاسی ، فرهنگی و مالی زیادی ایجاد شد. مفاسد اقتصادی شكل گرفت بزنگاه‌های بزرگی از سر انقلاب گذشت كه ایشان از صحنه غایب بودند.
چند سال قبل كه انحرافات فكری آقای سروش خیلی علنی شده بود من به دیدن ایشان رفتم و پس از احوالپرسی گرم و محبت‌آمیز دو طرفه، به آقای موسوی گفتم فلانی این حرفها را زده از شما كه به عنوان یاور امام شناخته می‌شوید انتظار این است كه به صحنه بیایید. ایشان سكوت كرد و اصرار من هم بی‌فایده بود. سكوت ایشان در برابر انحرافات بزرگی مثل روند لیبرال سرمایه‌داری و مفاسد اقتصادی دوران كارگزاران ، ماجرای شهردار تهران، ماجرای شهرام جزایری و پول گرفتن نمایندگان از وی، ماجرای 18 تیر ، تحصن برخی نمایندگان در مجلس علیه قانون اساسی، قتل‌های زنجیره‌ای، خصوصی‌سازی‌های آلوده دهه 70 و نظایر آن قابل دفاع نیست. بالاخره در فرهنگ ما سكوت به معنی رضایت است و برای سیاستمدار پر سابقه‌ای مثل آقای موسوی سكوت این 20 ساله نقطه ضعفی بزرگ و غیرقابل چشم‌پوشی محسوب می‌شود.
البته از ایشان چند اظهارنظر دیدم كه خیلی بجا و افتخارآمیز بود از جمله مصاحبه‌شان با مجله فاینشنال تایمز كه از خواندن آن لذت بردم و از موضعگیری‌های حق مدارانه و صحیح ایشان خوشحال شدم.

سوال - اگر آقای موسوی برنده انتخابات شوند و از شما، مثلا برای همان وزارت كار یا وزارت دیگری مثل اقتصاد دعوت كنند، آیا می‌پذیرید؟
پاسخ - روند نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد كه ایشان برنده انتخابات آتی نخواهد بود. البته اگر روند عوض نشود . ضمن اینكه خیلی بعید می‌دانم كه ایشان چنین پیشنهادی بفرمایند.

سوال - اگر ایشان رئیس جمهور شود و از شما درباره اقتصاد مشورت بخواهد به ایشان چه خواهید گفت؟
پاسخ - همان چیزی كه به آقای احمدی نژاد می‌گویم؛ اولا یك تیم اقتصادی منسجم و هماهنگ و مسوولیت‌پذیر و پاسخگو انتخاب كنید. ثانیا، راهبرد اقتصادی مبتنی بر توسعه عدالت محور را تبیین و اعلام كنید و سیاستهای اقتصادی را بطور كاملا شفاف و قابل پیش بینی اعلام و اجرا كنید. ثالثا، مهار تورم به همراه رفع مستمر موانع تولید و سرمایه‌گذاری، محور استراتژی و سیاستهای اقتصادی‌تان باشد. رابعا، از افراد پاكدست در دولت استفاده كنید، مبارزه با فساد را در دولت جدی بگیرید و منافذ فساد و رانتخواری را مسدود كنید. خامسا، كه در راستای هر سه محور فوق است، قوانین مادر و مهم اخیرا تصویب شده را كامل و صحیح اجرا كنید به ویژه سه قانون سیاستهای كلی اصل44، مدیریت خدمات كشوری و مدیریت مصرف سوخت و توسعه حمل و نقل عمومی(همان تبصره13 سابق). البته اگر احمدی‌نژاد از من مشورت بخواهد علاوه بر این‌ها حرفهای دیگری هم می‌زنم.

http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8802221423