به نام خدا
سلام
آیا این خاطرات و موندن این عشق ضرر داره؟!! چه قدر؟؟
اگر باعث بشه ذره ای توی زندگی جدید فرد تأثیر منفی بذاره، بله، مضره.
اگر فرد زندگی جدیدی رو شروع کرد، نباید بذاره گذشته ش در زندگی جدیدش خللی وارد کنه.
مگه میشه آدم با یکی زندگی بکنه و یکی دیگه رو دوست داشته باشه؟! خداییش خیلی بی انصافیه، اول در حق طرف مقابل و بعد در حق خودش.
اگر ضرر داره راه حل فراموش کردن و کشتن عشق کهنه چیه؟
حقیقتاً نمی دونم. البته می تونم شعاری بگم باید این کار رو بکنه و اون کار، اما در عمل نمی دونم چقدر می تونه مؤثر باشه.
اتفاقاً هفته ی گذشته توی برنامه ی گلبرگ در این مورد هم بحث شد. همون طور که گفتن توکل به خدا و اراده ی خود آدم می تونه تا حد زیادی این حس رو برطرف کنه.
اما قطعاً سخته.
اصلاً آیا میشه فراموش کرد؟
بستگی داره که آیا اون عشق، عشقی واقعی بوده یا نه.
اگر نبوده، خوب بله، ممکنه فراموش بشه؛ حتی ممکنه خیلی هم زود فراموش بشه.
اما اگر رابطه عمقی تر از این حرفا باشه، خوب من بعید می دونم بشه کاملاً فراموشش کرد. مطمئناً می شه کم رنگش کردا، اما به طور کامل، فکر نکنم.
البته اگر اون فرد عاشق زندگی جدیدش بشه، و عاشق همسرش بشه، اون وقت ممکنه این عشق بتونه گذشته ش رو کم رنگ یا حتی پاک کنه.
ولی مسئله این جاست که معمولاً افراد چون همش توی فکر زندگی قبلی هستن، شاید نتونن عاشق زندگی جدید بشن.
آیا همه میتونن فراموش کنن؟
توی سؤال قبلی تا حدی این رو هم گفتم.
اگه شما جای یکی مثل این افراد بودین میتونستید فراموش کنید؟
نمی دونم. اما با توجه به شناختی که از خودم دارم، توی دوست داشتن هام از هر نوعی (دوستانه و خانوادگی و...) اگر کسی رو دوست داشته باشم، امکان فراموش کردنش یه چیزی تو مایه های صفره. شاید چون یا به کسی دل نمی بندم یا اگه بستم... یعنی اگر کسی رو دوست داشته باشم دیگه دوست دارم و جدایی و بی خبری ازش عذابم می ده...
پس بعید می دونم (بر فرض وجود) بتونم چنین رابطه ای رو هم فراموش کنم.
همیشه شاکرش باشیم...
