استاد صغیر در سیزدهم رجب سال 1312 هجری قمری، در شهر اصفهان در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود. ایشان در حالی که سه سال بیشتر نداشت اشتیاق فراوانی به خواندن و نوشتن داشت، لذا از مادرش می خواهد که او را به مکتب خانه ببرد، مادرش او را به مسجد کنار منزلشان که مکتب خانه هم در آن واقع بود می برد. معلم مکتب خانه هنوز نیامده بود که ایشان در کنار دیگر شاگردان می نشیند، وقتی معلم از راه می رسد و او را در بین دیگر دانش آموزان می بیند و به خاطر کمی سن او دیگر بچه ها را مورد خطاب قرار می دهد و می گوید:
" این کیست؟ این بچه را بیرون کنید تا ..."
و او را با چشم گریان از مکتب خانه بیرون می کنند.
بعد از آن واقعه مرحوم پدرشان که کارگاه بافندگی داشت، ایشان را به کارگاه خودشان می برند، در آنجا با شاگرد کارگاه به نام «ملاعلی» آشنا می شود. ایشان که خواندن قرآن را کم و بیش بلد بود به آقای صغیر هم تعلیم می دهد. دو دوره قرآن را نزد او ختم می کند، همچنین در این دوران در منزل با جدیت تمام تمرین نوشتن می کرد؛ ذغال ها را می کوبید و با خرده های آن روی پاره کاغذ ها ممارست می کرد.
اولین تک بیتی اش را در سن شش سالگی در جریان یک مهمانی سرود؛
حدود هشت سالش بود که با یک رؤیای صادقه زبانش به مدح امیرالمؤمنین باز شده؛ دوازده بهار از عمرش می گذشت که الهاماتی به صورت شعر بر زبانش جاری شد. در ضمن شعر و شاعری به شغل های متعددی روی آورد ولی بیشتر به کار بافندگی مشغول بود.
بعد از چشیدن سرد و گرم روزگار با خانواده ی گلابدار در سن هیجده سالگی وصلت می نماید و حاصل ازدواجشان شش فرزند (چهار پسر و دو دختر) می باشد.
در گذشته مطائب و مشکلات زیاد بوده، مرحوم صغیر همزمان با تلاش برای گذراندن خرج و مخارج زندگی، در حضر و سفر اشعارشان را می سرایند و سرمایه ی معنوی شان دو اثر بر جای مانده، یکی کتاب دیوان اشعار است که مشتمل بر مداحی و منقبت چهارده معصوم علیهما السلام بخصوص شاه ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام است و دیگری کتاب مصیبت نامه که در آن مصائب دردناک و مظلومیت اهل بیت علیهما السلام مخصوصاً حضرت سید الشّهدا علیه السلام و خاطره ی جانسوز کربلا را به شعر یادآور می شود.
در جهان آمد صغیر و چند روزی ماند و رفت
یادگار از وی در این عالم کتابی بیش نیست
حضرت استاد جمعاً حدود بیست هزار بیت می سرایند. و همچنین بعد از مرحوم شیدا و صائب ، ریاست ادبی اصفهان را عهده دار بودند.
سرانجام با مرض صعب العلاج، با سپری کردن هفتاد و هشت سال عمر با برکت، در تاریخ اول جمادی الثانی 1390 هجری قمری مطابق سیزده مرداد ماه 1349 هجری شمسی در اصفهان چشم از جهان فرو بست و به لقاء الله پیوست. و در کنار حرم مطهر «رأس الرضا» علیه السلام مدفون شد
منبع: مقدمه ی کتاب زنده به یاد علی نوشته ی حسن فضلی
