تبیان، دستیار زندگی

 **** به دلیل درخواست دوستان این مطلب رو در چند پست میذارم ****

ما مداركی داریم كه فرود انسان بر روی ماه در اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 دروغی بزرگ بوده است.

"در دروغ بزرگ همیشه قدرت معینی از قابلیت باور كردن وجود دارد. چرا كه افراد زیادی از یك ملت همیشه تحت تأثیر عواطف به راحتی گول می خورند حالا یا عمدی یا سهوی. و به خاطر سادگی و بی آلایشی و صداقت باور آنها، راحت تر قربانی یك دروغ بزرگ می شوند تا یك دروغ كوچك. چرا كه آنها خودشان در موارد كوچك، دروغ های كوچك می گویند و از گفتن دروغ های بزرگ شرم دارند (و دولت مردان در این مورد شرمی هم ندارند). هرگز به ذهن این مردم خطور نمی كند كه دروغ های خیلی بزرگ بسازند و هرگز هم باور ندارند كه دیگران چنان گستاخ باشند كه این چنین صداقت را بدنام كنند ولو این كه مدارك این چنین دروغی را برای ذهن آنها ثابت كنند آن هم به طور آشكار، باز هم به دروغ بودن آن دروغ بزرگ شك دارند و همچنان فكر می كنند كه حتماً توضیحی وجود دارد. چنین دروغ بزرگ گستاخانه ای همیشه رد پاهایی پشت سر خود به جای می گذارد. حتی بعد از این كه سرهم بندی شد و توسط متخصص های جهانی دروغ گویی وتمام كسانی كه برای دروغ گفتن در هر دروغ گویی با هم همكاری می كنند، به عنوان یك حقیقت شناخته شد. این افراد در حال حاضر به خوبی می دانند كه چگونه از این دروغ ها برای اهداف توسعه طلبانه خود استفاده كنند "
آدولف هیتلر (1925)
حتی یك تفاله ای از كیسه ی زباله ی زمین مانند آدولف هیتلر هم می دانست كه چگونه توده های مردم را با مهارت اداره كند و گول بزند پس شما به واقع فكر می كنید كه آمریكا انسان را بر روی ماه فرود آورده است؟ خوب، دوباره فكر كنید. ما مداركی داریم كه فرود انسان بر روی ماه در اواخر دهه ی 60 و اوایل دهه ی 70 دروغی بزرگ بوده است.
برای شروع بهتر است بدانید كه تنها 100 نفر در پروژه فرود بر روی كره ی ماه درگیر بوده اند. مركز كنترل در هوستون (Houston) به علاوه بیشتر زنان و مردانی كه بر روی این پروژه كار كرده اند، شكی باقی نمی گذارند كه این كار یك دروغ بوده است. اما چگونه ممكن است؟ خیلی ساده. قدرت كسی كه چنین افتضاحی را به بار آورده هرگز اجازه نمی دهد كه كسی این تصور را داشته باشد. هزاران نفری كه درگیر این ماجرا شده اند، تنها نگران قسمت كوچكی بودند كه مربوط به آنها بود. مهندسان، مكانیك ها، برنامه نویسان كامپیوتری و... كاری نداشتند كه با هم مشترك باشد. بنابراین بیشتر افراد از چیزی از یك پروژه ی هالیوود سر بیرون می آورد، چیزی نمی فهمند.
در سال 1962، رئیس جمهور آمریكا، جان اف كندی گفت كه یك تصوری از آمریكا دارد كه تا قبل از پایان این دهه می تواند انسان را بر روی ماه فرود آورد و دوباره وی را به زمین بازگرداند. امروز، ما نمی دانیم كه كندی آن روز می دانست كه این كار واقعاً ممكن است یا نه اما مدت كوتاهی پس از ترور او، بهترین دانشمند جهان در زمینه ی موشك كه در این پروژه كار می كرد به لیندون جانسون اطلاع داد كه علم حداقل تا 30 سال آینده از انجام چنین پروژه ای ناتوان است. حقیقت این است... در واقع آنها كمی خوش بین بودند. الآن و اینجا ما 40سال از آن تاریخ را گذرانده ایم و هنوز هم تكنولوژی قادر به فرستادن یك انسان به ماه و باز گرداندن سالم وی به زمین نیست. قدرت هایی كه در مورد این كلاهبرداری تصمیم گرفتند به این نتیجه رسیدند كه اگر آنها نتوانستند انسانی را به ماه بفرستند وبه سلامت به زمین بازگردانند، كاری كه آنها باید بكنند این است كه از ناسا بخواهند این چنین پروژه ای را جعل كند و پس از آن میلیاردها دلار از پول مالیات دهندگان كه برای سرمایه گذاری در این پروژه در نظر گرفته شده بود را برای خود بردارند. پس از آن، آنها تصمیم گرفتند كه واقعاً می توانند كل این ماجرا را جعل كنند آنهم فقط با قسمتی از پولی كه برای این كار آماده شده بود. این جا در عكس زیر مكانی در ایسلند است كه ما فهمدیم كه بسیاری از كلك ها و دروغ های ناسا در آن ساخته شده است.

سلام

خیلی بهتر میشد، بحثی که قرار دادین رو در چند پست میزاشتین که سبکتر بشه صفحه!

با حداقل در چندخط خلاصه اصل مطلب رو بیان میکردین!

در باره این موضوع اتفاقا در کلاس نجوم بحث شد و نتایج جالبی داشت.

در مورد سوال اخری که تو بحث مطرح شده باید بگم، اتفاقا هم اکنون هم میشه به ماه سفر کرد، و مشکلی در این امر نیست، نمیدونم چرا نویسنده تصور کره که الان نمیشه رفت روی سطح ماه!!!

مثلا در زیر تصویر یه نمونه از ماه نورد های سرنشین دار ناسا هستین، سرنشین این ماه نورد فضانوردان هستن، پس الان هم میشه رفت بر سطح کره ماه!

و چند نکته در باره تصاویری که قرار دادین:

در عكس زیر كه از ماه نورد گرفته شده ومدعی شده اند كه بر روی ماه حركت كرده است هیچ رد لاستیكی در عقب یا جلوی آن دیده نمی شود.

تصویر اصلی این هست، دقیق به ماسک فضانورد دقت کنین!

اینم تصویر آپولو 11 بر سطح ماه:

اینکه با قرار دادن تصاویری که کیفیتش کم هست، بخواهیم اثبات کنیم چنین موضوعی دروغین هست، اثباتی علمی نیست!

در ضمن بعد از آپولو 11، ماموریت های دیگری نیز به کره ماه بوده، که آپولو 12 یکی از این ماموریت ها هست، در ثانی حقیقت سفر انسان به ماه دیگه اثبات شده هست، و این دعواها گویی دعواهای سیاسی غرب و شرق بوده، ولی با پیشرفت علم و مشاهدات امروزی نشون میده سفر به ماه حقیقت داشته و چنین اتفاقی اون زمان افتاده بوده!

به نام خدا

دوستان سلام

بحث جالبی بود و در عین حال قدیمی و مستحلك و تا حدود زیادی هم به دلیل طولانی بودن خسته كننده.

مدتها پیش این   موضوع رو شنیده بودم. فكر كنم توی تلویزیون هم برنامه مستندی در این باره دیدم.

البته من حدود ده درصد این متن رو خوندم

اولین نكته ای كه به نظر می رسه گفتنش خالی از لطف نیست اینه كه این مطلب كاملا یك طرفه نوشته شده و مطالبی كه به این سبك نگارش و كاملا انتقادی و یك طرفه نوشته شوند از نظر من هیچ اهمیتی ندارند و برای من كه خسته كننده هست خوندنشون پس نمی خونم.

دوم. استناداتی كه نویسنده آورده از جانب خودش تایید شده نه از جانب بسیاری دیگر. ما كه نمی تونیم با دیدن دوتا عكس و خوندن صحبتهای نویسنده بگیم "بله فرمایشات شما درست است"!!! بعنوان مثال قسمتی كه در باره چسباندن با چسب اسكاج بیان شده. نظر شما چیه؟

سوم. به نظر می رسه كه این متن خیلی قدیمی باشه چون یه جاش گفته شده كه انسان نمیتونه از دمای بالای جو عبرو كنه این متنش 

"  آن تشعشعات عظیم كه در كمربند ون آلن با آن روبروی می شویم، تشعشعات خورشیدی، پرتوهای كیهانی، روشنایی خیره كننده خورشید، كنترل دما و خیلی از مشكلات دیگر به هیچ موجود زنده ای اجازه نمی دهد كه با چنین سطحی از تكنولوژی كه ما در اختیار داریم، از اتمسفر خارج شود. هر دانش آموز با هوش دبیرستانی با یك كتاب فیزیك پایه می تواند ثابت كند كه فرود آپولو بر روی ماه توسط ناسا جعلی بوده است."

خب به نظر شما ایستگاه فضایی خارج از جو هست یا داخل جو؟

البته من متن رو كامل نخوندم و چند دلیلی كه با خوندنشون دیدم كه نویسنده آورده حداقل برای نصفشون دلیل عكس یا سوالاتی بود كه می تونستم برای نویسنده بیارم. 

همچنین تا جایی هم كه من اطلاع دارم این سفر واقعت داره.

دلیل سفر نكردن مجدد انسان به فضا هم فقر امكانات نیست. بلكه اون سفر بیشتر به خاطر جنگ سرد میان شرق و غرب اتفاق افتاد و همچنین اكنون با وجود روباتهایی كه با هزینه های بسیار كمتر كار مشابهی را برای انسان انجام می دهند نیازی به خطر انداختن جان انسان نیست.

** قسمت دوم:

در این جا چند حقیقت وجود دارد كه باید به ذهن بسپارید كه نمی شود واقعاً انسانی را به ماه فرستاد و غیر ممكن است:
ماه به طور دائم توسط شهاب سنگ های خیلی ریز كه با سرعت بیست هزار مایل در ساعت حركت می كنند، در حال بمباران شدن است. برای این كه تصور درستی داشته باشید گلوله یك تفنگ با سرعت 800 مایل بر ساعت حركت می كند. ماه هم هیچ اتمسفری ندارد كه سرعت این شهاب سنگ ها را كم كند. اگر یكی از فضانوردان یا یكی از واحدهای ماه نشین توسط یكی از این شهاب سنگ ها ضربه ای ببیند حتی اگر این شهاب سنگ به اندازه ی یك دانه برنج باشد، آن وقت كار تمام است. عجیب این كه ناسا در آن زمان اصلاً نگران چنین موضوعی نبود.
این یك مورد واقعاً دیگر خیلی خنده دار است. به پوتین های نیل آرمسترانگ (اولین انسانی كه آمریكایی ها مدعی اند بر روی ماه پاگذاشت) نگاه كنید. به كف پوتین نگاه كنید و به عكس كه ناسا ادعا می كند اولین نقش پوتین بر روی ماه بود.

این دونقش هیچ شباهتی به هم ندارند. ناسا سرانجام به خاطر اشتباهش طفره رفت و حالا ادعا می كند كه پوتین هایی كه آرمسترانگ روی ماه پوشیده بود قبل از این كه ماه نشین اورا سوار كند روی سطح ماه رها شد و به زمین بازگردانده نشد، مطمئناً همین كه ناسا گفته، درست است...
یك مشكل دیگر، یك سری امواج كشنده در فضا وجود دارد نه تنها برای فضانوردان بلكه برای عكس هایی كه ممكن است بخواهد گرفته شود هم كشنده است و آنها را از بین می برد. خیلی خنده دادر است كه ناسا سعی كرده كه با حیله این رسوایی دیگر را هم از سر بگذراند. در یك دقیقه به شما نشان می دهیم كه چنین عكس هایی كه ناسا ادعا می كند روی ماه گرفته شده است جعلی است.
ماه بر روی زمین كه 250 هزار مایل با آن فاصله دارد نور می اندازد، برای این كه چنین سطحی به این روشنایی بخواهد وجود داشته باشد، حتما، برای هر كس كور كننده خواهد بود. بنابراین اصلاً فكرش را هم نكنید كه با تكنولوژی آن روز (حتی امروز) بتوان عكس گرفت كه ظاهر هم بشود. اما هیچ كدام از چنین عكس هایی كه فضانوردان گرفتند، كوچكترین مشكلی نداشت.
نیل آرامسترانگ كسی كه ناسا مدعی است اولین انسانی است كه پا بر روی ماه گذاشت هم اكنون (این مقاله قبل از مرگ وی تألیف شده بود) دچار بیماری روح شده است چرا كه تمام عمرش مجبور بوده با این دروغ زندگی كند. عجیب این كه ما هیچ گاه ندیدیم كه فضانوردانی كه بر روی ماه راه رفته اند در یك جمع مردمی از جزئیات این سفر حرف بزنند. چرا این كار را نكردند؟ ناسا به آنها اجازه نداد.
در عكس زیر كه از ماه نورد گرفته شده ومدعی شده اند كه بر روی ماه حركت كرده است هیچ رد لاستیكی در عقب یا جلوی آن دیده نمی شود.

به عكس زیر نگاه كنید علامت آمریكا بر روی سفینه ی ماه نشین با نوار چسب اسكاچ چسبانده شده این نوارچسب حتماً باید تحمل دمای 400درجه را داشته باشد آیا می توانسته است؟ من كه مطمئنم نمی توانسته شما چطور؟

به این عكس نگاه كیند عكسی است از پیت كانراد از آپولو 12 اگر به قسمت بالایی كلاهش نگاه كنید، در قسمت بالا سمت راست انعكاس پروژكتور نورپردازی استودیویی را می توانید ببینید.

** قسمت سوم:

حالا یك چیز جالب دیگر، اولین سیگنال های ارسالی از ماه ابتدا به استرالیا رسیده است، استرالیایی های می گویند كه در اولین تصویر مخابره شده دیده اند كه یك نفر یك قوطی كوكاكولا را كه در تصویر بوده از تصویر بیرون پرت كرده است.
یا مثلاً به این عكس توجه كنید كه در آن پرچم آمریكا به آرامی توسط باد در حال تكان خوردن است. جالب این كه در ماه هیچ گونه جریان بادی وجود ندارد. چون ماه اتمسفر ندارد.
برای آنكه سفر به فضا امكان پذیر شود، ناسا تأسیس شد. برنامه ی فضایی آپولو این طور وانمود كرد كه انسان می تواند به فضا سفر كند و بر روی ماه پیاده روی كند. هر كدام از پروژه های آپولو با دقت تمرین می شد و سپس با دقت بسیار بیشتر در صحنه های نمایش در سایت آزمایشی فوق سری كمیسیون انرژی اتمی در صحرای نوادا و استودیوهای كاملاً امن ومحافظت شده والت دیزنی كه در آن یك مدل بزرگ از ماه بود، به صورت فیلم در می آمد. همه ی اسامی، مأموریت ها، محل های فرود و تمام وقایع در برنامه ی فضایی آپولو انعكاس مراسم و تشریفات سری و سمبل آیین های سری پنهان روشنفكران است. شفاف ترین چیز انفجار ساختگی سفینه ی فضایی آپولو 13 كه آكوریس (عصر جدید) نامیده شده بود، كه در ساعت 1:13 (زمان نظامی 1313) در 13 آوریل 1970 رخ داد. این رخداد استعاره ای از جشن درگیركردن مرگ و انفجار، شغل تابوت سازی، مشاركت با جهان معنوی و... در این پروژه بود. سفرهای اكتشاف ماه متوقف شدند چرا كه ادامه دادن این دروغ بزرگ بدون آشكار شدن آن امكان پذیر نبود و البته آنها دیگر داستانی برای سرهم كردن نداشتند.
هیچ انسانی، هیچ گاه از ارتفاع 300 مایلی بالاتر نرفت. در این ارتفاع فضانوردان تحت فشار تشعشعات كمربند ون آلن بودند و البته كمربند ون آلن از آنها در برابر بی نهایت تشعشعات كیهانی محافظت می كرد. هیچ انسانی هرگز در هیچ برنامه ی فضایی آشكار برای عموم مردم، دور ماه نگشت، روی آن فرود نیامد و روی ماه پیاده روی نكرد، هیچ كس، هیچ وقت. حتی اگر چنین چیزی هم رخ داده باشد آنهم به صورت واقعی، باید از تكنولوژی خیلی بالایی استفاده شده باشد و هیچ كس هم از آن خبر نداشته باشد (حتی حالا هم چنین تكنولوژی پیشرفته ای در اختیار ما نیست).
آن تشعشعات عظیم كه در كمربند ون آلن با آن روبروی می شویم، تشعشعات خورشیدی، پرتوهای كیهانی، روشنایی خیره كننده خورشید، كنترل دما و خیلی از مشكلات دیگر به هیچ موجود زنده ای اجازه نمی دهد كه با چنین سطحی از تكنولوژی كه ما در اختیار داریم، از اتمسفر خارج شود. هر دانش آموز با هوش دبیرستانی با یك كتاب فیزیك پایه می تواند ثابت كند كه فرود آپولو بر روی ماه توسط ناسا جعلی بوده است.
اگر باز هم شك دارید، توضیح دهید كه چگونه فضانوردان روی ماه پیاده روی كردند ،آن هم با لباس فضایی و در معرض نور خورشید كامل و گرمایی كه در خلأ موجود در سطح ماه با درجه حرارت 256 درجه، آنها را احاطه كرده بود و تازه اینها غیراز اثرات شهاب سنگ های آسمانی، پرتوهای كیهانی، پرتوهای خورشیدی و... است. ناسا به ما می گوید كه ماه هیچ اتمسفری ندارد و فضانوردان این سازمان در خلأ كامل بوده اند.
گرما با به عنوان حركت و لرزش مولكول های ماده معنی می شود. حركت سریع مولكول ها، یعنی دمای بالاتر. حركت آرامتر مولكول های یعنی دمای پایین تر. صفر مطلق دمایی است كه در آن حركت مولكول ها، متوقف می شود. برای داشتن گرما یا سرما، باید ملوكول هایی موجود باشند.
خلأ حالتی از نیستی است كه هیچ مولكولی وجود ندارد. خلأ هم درجاتی دارد.دانشمندان معتقدند كه خلأ كامل وجود ندارد. فضا شبیه ترین چیز به خلأ كامل است كه برای ما شناخته شده است. در جایی كه ما به عنوان فضا می شناسیم مولكولهای بسیار كمی وجود دارد كه مفهوم اندازه گیری سرما وگرما در آن غیر ممكن است. این همان دلیلی است كه براساس آن ما از فلاسك یا بطر های خلأ برای نگهداری مایعات سرد یا گرم استفاده می كنیم تا بدون نیاز به دوباره سرد كردن یا دوباره گرم كردن، دمای آنها حفظ شود.
همه ی انواع پرتوها در خلأ حركت می كنند اما هیچ تأثیری برخلأ ندارند. پرتوهای گرمایی خورشید در فضا حركت می كنند اما فضا را گرم نمی كنند. در واقع پرتوهای گرمایی خورشید به هیچ وجه تأثیرگذار نیستند تا وقتی كه به ماده برخورد كنند. حركت های مولكولی وقتی انرژی موجب به صورت مستقیم توسط ماده دریافت شود، زیاد می شوند. زمانی كه طول می كشد تا ماده بر اثر نور مستقیم خورشید در فضا گرم شود، به رنگ نور، خواص عنصری آن، فاصله از خورشید، و نرخ جدب موج گرمایی توسط ماده بستگی دارد. فضا داغ نیست. فضا سردنیست.

** قسمت چهارم:

اجسامی كه گرم می شوند به وسیله ی فضا نمی توانند سرد شوند. اولین كار برای سرد كردن یك جسم این است كه آن را از معرض نور مستقیم خوشید دور نگه داریم. چیزهایی كه در سمت سایه ی یك چیز دیگر قرار دارند، عاقبت سرد می شوند، اما نه به خاطر این كه فضا سرد باشد. فضا سرد نیست. گرما و سرما در خلأ فضا وجود ندارد. قوانین حركت دستور می دهند تا مولكولها آهسته تر حركت كنند. اگر هیچ منبع گرمایی دیگری نباشد، اجسام بالاخره سرد می شوند، اما از آنجایی كه خلأ موجود در فضا یك عایق كامل محسوب می شود، زمان زیادی طول می كشد تا یك جسم سرد شود حتی زمانی كه به طور كامل از معرض امواج گرمایی یا دیگر امواج خارج شود.
ناسا تأكید می كند كه لباس هایی كه فضانوردان مثلاً روی سطح ماه پوشیده بودند، دارای تهویه مطبوع بوده است. یك سیستم تهویه مطبوع بدون تبادلگر گرمایی، نمی تواند كار كند. یك تبادلگر گرمایی به طور ساده این طور كار می كند كه گرمایی را كه در یك میانجی مثل گاز فریون، جمع شده است را می گیرد و به جای دیگری منتقل می كند. برای این كه سیستم تهویه مطبوع كار كند و گرما را به مكان دوم انتقال دهد، به یك میانجی دیگر كه مولكول هایش گرما جذب كند مثل هوا یا آب احتیاج دارد. (این میانجی دوم در آشپزخانه خانه، هوای موجود در آشپزخانه است). یك سیستم تهویه مطبوع نخواهد توانست كه در خلأ كار كند. یك لباس فضایی كه در محاصره ی خلأ قرار دارد نمی تواند گرمای داخل لباس را بگیرد و به مكانی دیگر بدهد. به یاد آورید كه خلأ یك عایق كامل است. در چنین شرایط محیطی ای، یك انسان در لباس فضایی خود، بریان می شود.
ناسا ادعا می كند كه لباس فضایی آنها به وسیله یك سیستم آب پایه كه در لوله های اطراف بدن فضانورد كار می كرده است، خنك می شده است كه آن هم توسط یك محافظ مارپیچی در قسمت پشتی لباس فضانوردان، از نور خورشید محافظت می شده است.
ناسا ادعا می كند كه آب بر روی مارپیچ اسپری می شده تا لایه ای از یخ ایجاد شود. ظاهراً پس از آن، یخ كه آن گرمای عظیم را جذب كرده است بخار می شده و به فضا می رفته است. در این مورد دو مشكل وجود دارد كه به هیچ وجه قابل توضیح نیست:
1- میزان آبی كه برای انجام این كار باید توسط فضانورد حمل شود، حتی برای زمان بسیار كوتاهی (آنهم برای دمای 155 درجه بالای نقطه ی جوش آب) آنقدر زیاد است كه برای فضانورد امكانپذیر نیست.
2- ناسا ادعا كرده است كه آنها یخ در سطح ماه پیدا كرده اند. ناسا ادعا می كند كه محافظت توسط یخ (در برابر پرتوهای خورشید) اظهارات جعلی آنها را در مورد سیستم تهویه مطبوع را نقض نمی كند.
این را به خاطر داشته باشید. در مورد این موضوع فكر كنید آن هم وقتی كه یك روزصبح با یك فلاكس پر از قهوه بیرون می روید. در این مورد خیلی طولانی و عمیق فكر كنید آن هم وقتی كه یك فنجان قهوه ی داغ (4 ساعت پس از صبح) می ریزید تا با نهار بنوشید. باز هم در این مورد فكر كنید كه چگونه چنین چیزی ممكن است آن هم در آخر روز وقتی باز هم یك فنجان قهوه ی گرم دارید كه بخورید.

** قسمت پنجم:

قوانین یكسان فیزیكی در مورد هر وسیله ای كه در فضا سفر می كند، اعمال می شود. ناسا ادعا می كند كه فضاپیما به آرامی چرخش می كرده است تا قسمت های قرار گرفته در سایه، به وسیله ی سرمای جان فرسای فضا سرد شود... سرمای جان فرسایی كه وجود ندارد. در واقع تنها كاری كه چرخش سفینه می توانسته انجام دهد، آن بوده است كه گرمایی ثابت و حتی بیشتر برای سفینه را سبب شود همانند وقتی كه شما یك هات داگ را روی آتش می چرخانید. در واقع یك غذا كه نامش فضانورد آپولو بوده است، پخته می شده است. حداقل كاری كه می شود كرد این است كه وقتی سفینه به زمین بازمی گردد شما دلتان نمی خواهد كه در سفینه را باز كنید.
ناسا خودش هم بهتر می داند كه اگر چنین سیستم خنك كننده ای برای لباس فضانوردان تعبیه كرده بوده است، باید برای سفینه مدل بزرگترش را قرار می داده است. هیچ راكتی چنین حجم عظیمی از آب (برای سفینه و فضانوردان) را حتی برای زمانی كوتاه نمی توانسته حمل كند.
آب وزنی حدود 62 پوند بر فوت مكعب دارد. فضا و جرم آبی به این مقدار، برای حمل توسط راكت ها خیلی خطرناك بوده است. هیچ گاه چنین مقدار عظیمی از آب در هیچ مأموریتی نه برای فضانوردان نه برای سفینه ها، حمل نشده است.
بر روی نوارهای ضبط شده به اصطلاح سفر به ماه، فضانوردان به تلخی از سرمایی كه در حین سفر نیز بر روی سطح ماه با آن روبرو بوده اند، شكایت كرده اند. آنها گفته اند از گرماسازهایی استفاده كرده اند كه برای غلبه بر سرمای وحشتناك فضا كافی نبوده است. انجام چنین حیله ای هم ضروری بوده است چرا كه مجبور می شده اند روزی حقیقت را بگویند. حقیقت را. این حیله همچنین مدركی از خواری و غرور است كه درآن روشنفكران همچنان كارهای انسان های معمولی را انجام می دهند.
چیزی كه ما شنیدیم در واقع از یك سیستم سرمازای قوی در صحنه ی نمایش و ضبط فیلم مأموریت آپولو 11 بوده است. این صحنه ی نمایش و فیلم سازی در سایت آزمایش فوق سری كمیسیون انرژی اتمی در صحرای نوادا قرار داشته است جایی كه دمای هوا به طور معمول 100 درجه فانهایت است. در گرمای مستقیم خورشید، فضانوردان هرگز نباید سردشان می شده است حتی در فضا كه خلأ آن یك عایق كامل است.
به عنوان مدرك، ماه نشین را كه در مؤسسه ی اسمیت سونیان (smith sonian institute) در معرض نمایش عمومی قرار دارد، بررسی كنید و به هسته ی موتور راكت كه درون ماه نشین قرار داده شده است توجه كنید كه به قمست بالای نازل راكت در قسمت پایین مركزی ماه نشین متصل شده است. این همان موتور راكتی است كه می گویند نیروی اضافه برای فرود بر ماه و برخاستن از آن را فراهم كرده است. درنمونه ی واقعی ماه نشین این موتور راكت موجود است اما در فیلم ها و عكس هایی كه گفته می شود روی ماه از ماه نشین گرفته شده است دیده نمی شود. پس از آن نظری به شبیه ساز ماه نشین بیندازید و شما خواهید فهیمد كه دقیقاً كجا چنین حقه ای به صورت فیلم درآمده است.
یك فكر خوب دیگر هم برای عملی كردن وجود دارد. این كه اندازه ی ابعاد فضانوردان در لباس های فضایی شان و ابعاد واقعی درب ورود و خروج ماه نشین را اندازه بگیرید. همچنین ابعاد داخلی ماه نشین را اندازه بگیرید و پس از آن خواهید فهیمد كه فضانوردان (یا همان دروغگوها) نمی توانسته اند با لباس فضانوردی از درب ماه نشین وارد آن شوند یا از آن خارج شوند. (واقعاً حواس پرتی هم حدی دارد). محل لولاهای درب ورود و خروج توجه كنید و سپس به شبیه ساز آموزش ماه نشین نگاهی بیندازید و همه ی ابعاد را اندازه بگیرید (همه ی آنهایی كه در بالا گفته ام) و حالا حواستان به محل لولا های درب ورود و خرج خیلی بزرگتر باشد تا روشن شوید...
ناسا ادعا می كند كه لباس های فضایی ای كه فضانوردان پوشیده بودند، در سطح ماه فشارشان را 5psi بالاتر از فشار محیط برده اند (فشار خلأ صفر psi است) ما دستكش هایی را كه ناسا ادعا می كند فضانوردان در دست كرده اند را امتحان كردیم و فهمیدم كه آنها از مواد قابل انعطاف ساخته شده اند و هیچ وسیله ی مكانیكی، الكتریكی یا هیدرولیكی در آنها تعبیه نشده است تا هنگامی كه آنها را در دست دارند، به انگشتان آنها كمك می كنند. آزمایش ها به روشنی نشان می دهد كه چنین امكان استفاده كردن از چنین دستكش هایی وجود ندارد به طوری كه پوشنده ی آنها امكان خم كردن مچ یا انگشتان را برای انجام هیچ كاری ندارد وقتی كه با فشار پنج psi بالاتر از فشار محیط پرشده باشد، حالا در خلأ باشد یا در جو زمین (فرق نمی كند). به واقع ناسا فیلم ها و عكس هایی را نشان داد كه درآنها فضانوردان از دست ها و انگشتان شان به راحتی در طی به اصطلاح سفر به كره ی ماه، استفاده می كنند. فیلم به وضوح نشان می دهد كه به هیچ وجه هیچ فشاری درون دستكش ها وجود ندارد... شرایطی كه در آن بیهوش شدن به علت كاهش فشار اتمسفر به صورت آنی و انفجاری رخ خواهد داد و نتیجه ی آن تقریباً مرگ ناگهانی است، اگر واقعاً فضانوردان درمحیط خلأ باشند. اگر باور نمی كنید، خودتان امتحان كنید. یك آزمایش ساده است و لازم نیست كه حتماً متخصص موشك باشید. اینها چند دلیل، از بیش از یك صد دلیل ساده و راحت برای اثبات قابل قبول علمی ماجرا بود كه نشان می دهد چگونه ناسا و برنامه ی فضایی آپولو بزرگترین دروغ هایی بوده اند كه به مردم راست پندار جهان، قبولانده شده است.

**قسمت ششم:

حقایق آپولو


1- نیل آرمسترانگ هم اكنون ( این مقاله قبل از مرگ آرمسترانگ تهیه شده است) هم اكنون از بیماری روحی رنج می بود. كه نتیجه ی مستقیم قراردادن او به عنوان سنگ بنای بزرگ ترین دروغ تاریخ است. شاید هم از این كه تعداد بیشماری سایت اینترنتی او را دروغگو می خوانند.
2- شایعه ای هست كه می گوید فضانورد آپولو 12 پیت كنراد (pete conrad) قصد داشته كه در جشن سی امین سالگرد ازدواجش در منظر عموم از جعلی بودن فرود بر ماه پرده بردارد. او در یك تصادف با موتورسیكلت، یك هفته قبل از سی امین سالگرد ازدواجش كشته شد.
3- هم اكنون، برای شاتل فضایی 66 ساعت طول می كشد كه به ایستگاه فضایی بین المللی كه در 185 مایلی سطح زمین قرار دارد، برسد. ناسا می گوید كه آپولو 13 از وقتی كه از زمین بلند شد، 55 ساعت طول كشید كه در فاصله ی 200 هزار مایلی زمین به مشكل برخورد. (185 مایل در 66 ساعت با تكنولوژی امروز و 200 هزار مایل در 55 ساعت با تكنولوژی 40 سال پیش) بهتر است به كسی دیگر نگویید. شاید مسخره تان كردند.
4- یوری گلر (Uri Geller) یكی از افراد سرشناس جهان در وب سایت خودش، می گوید كه عكس های ناسا از برخی برنامه های آپولو به طرز احمقانه ای، جعل و ساخته شده اند، و می پرسد كه چرا؟ یوری دوست صمیمی فضانورد آپولو 14، ادگار میچل (Edgar Michell) است. حالا ما از او می پرسیم كه چرا از دوست خودت نمی پرسی كه چرا عكس ها جعلی هستند؟
5- رئیس، لیندون جانسون، اسناد مشخصی از آپولو را طبقه بندی كرد و دستور داده تا سال 2026 از طبقه بندی خارج نشود. این كا را كرد تا تمام كسانی كه در پروژه ی آپولو درگیر بوده اند، مرده باشند و فراموش شده باشند، و هیچ كسی برای عیب جویی كردن زنده نمانده باشد. اگر كسی بخواهد حقیقت پشت سر برنامه ی آپولو را بداند، لازم نیست تا 2026 صبر كند. همین الآن بر همه آشكار است.
6- در اوایل دهه ی 1960 مسئولان ناسا طی جلسه ای پشت درهای بسته، فهمیدند كه سفر انسان به ماه قبل از 1970 امكان پذیر نیست. پس تصمیم گرفتند كه این قضیه را در پروژه ی آپولو 11 عملی كنند آنهم با جعل كردن قضیه، به این امید كه بعدها بتوانند به ماه سفر كنند و این حقه را مخفی و مدفون نگه دارند كه هرگز موفق به سفر واقعی به ماه نشدند.
7- نویسنده معروف سی كلارك از آپولو11 به عنوان "حفره ای در تاریخ " یاد می كند و مورخ بزرگ ای.جی.پی تیلور از آپولو11 به عنوان "بزرگترین اتفاقی كه در طول زندگی اش نیفتاد " یاد می كند.
8- ناسا در آن زمان ماه نشین را تكمیل نكرده بود. اكنون 40 سال از آن تاریخ می گذرد و ناسا هنوز نتوانسته یك راكت كه به ماه برود و برگردد را بسازد كاری كه ادعا می كند 40 سال پیش انجام داده است. آن هم با سرنشین.
9- فیلمی كه از درون كپسول تمام آپولوها (تأكید می كنم تمام آپولوها) گرفته شده است، یك نور آبی كم رنگ را نشان می دهد و همچنین خمیدگی زمین را نیز از پنجره ی فضاپیما نشان می دهد. این فیلم به ادعای ناسا در نیمه ی راه سفر به ماه و در تاریكی و سیاهی فضا گرفته شده است. این نور آبی ثابت می كند كه كپسول فقط در حال چرخش به دور زمین بوده است.
10- تصاویر ماه كه در سایت ناسا دیده می شود جعلی هستند و در آنها پشت صحنه ی تئاتر دیده می شود. عكس ها یك خط سیاه كه با مداد كشیده شده است را در جایی كه پس زمینه به نور روز در آسمان می رسد آشكار می كند كه در آنجا به طور ناگهانی تاریك می شود.
11- ماه نشینی كه در آخرین مأموریت ها استفاده شده است دقیقاً مانند همان نمونه های اولیه است به طور مثال هیچ گونه اصلاحی در آن صورت نگرفته است. حمل ماه نشین به ماه حتی اگر خیلی كوچكتر هم می شده است، غیر ممكن بوده است.
12- ماه پیما دارای تایرهای قابل بادكردن بود كه اگر از قبل بادشده بود وبه ماه رفته بود، آنجا منفجر می شد. حالا اگر بدون باد هم به ماه می رفت، آنجا هوایی برای باد كردن آن وجود نداشت. سنجابهای حرفه ای پروژه ی آپولو می گویند كه ماه پیما دارای تایرهای ماه پیما همراه با شبكه فلزی محكم بوده است. بله، ماه پیمای موجود در موزه كه از اواسط دهه ی هفتاد (پنج شش سال پس از اولین سفر به ماه) به جا مانده است، چنین خصوصیتی دارد. چرا كه سنجابها فهمیدند كه تایرهای باد شونده به هیچ وجه (چه در زمین باد شوندوچه در ماه) در ماه قابل استفاده نیستند. ناسا 40 سال وقت داشته است كه به اصلاح اشتباهات ساده و آشكار برنامه ی آپولو بپردازد. هر وقت كسی ایرادی می گرفته است، ناسا این اشتباهات را اصلاح می كرده است و چیزی نمی گفته است مثلاً آنها نمی توانند بگویند چرا این همه چیز خلاف قاعده در اولین محل فرود وجود دارد. در هر صورت من عكس هایی از ماه پیما كه تصور می شود بر روی ماه بوده است، در اختیار دارم كه دقیقاً همان تایرها و حتی والوهای تایرهایی را دارد كه در مركز هوایی كندی استفاده می شود به عبارت دیگر آنها یك نوع و یك جنسی هستند. از زمانی كه چنین اشتباه بزرگی در وب سایت من مثل بمب منفجر شد، تصاویر اولیه كه از نمای نزدیك از ماه پیما بود و در اینترنت قرار داشت، تغییر كرده است.
13- غیر ممكن بوده است كه بتوان لباس فضایی ای در اختیار داشت كه آنهم بر روی ماه با آب خنك شود، در حالی كه دمای بیرون در نقطه ی جوش آب باشد. و هیچ جایی برای پراكنده كردن گرما در آن وجود نداشنه باشد.
14- براساس تحقیقات مركز تحقیقات لانگلی (Longley Research Center) در همیتون ویرجینیا، ماه پیما ابتدا از جایی آویزان بوده است و دقیقاً در همان زمانی كه در ماه دروغین ادعا می كنند كه حركت می كرده است، به آرامی پایین آورده شده است. (در عكس دیدید كه هیچ رد تایری در جلو و عقب تایرهای ماه نشین نیست).
15- فضانوردان هم از چنین چیزی آویزان بوده اند تا كم وزنی درسطح ماه را نشان دهند. عكس های سایت Reality را با عكس های سایت ناسا مقایسه كنید.نوسان غیر منطقی زیاد پای عقبی در هر دو سری عكس، یكسان است.
16- فیلم هایی كه می گویند توسط آپولو8 كه مثلاً دور ماه گشته است گرفته شده است، دقیقاً همان فیلم هایی است كه برای مأموریت آپولو 11 نشان داده شده است. به جز این كه معكوس شده است و وارونه گشته است. رشته كوههای تادپول لایك (tadpole like) را چك كنید.
كاری كه ناسا انجام داد این بود كه سطح ماه دروغین را در مركز تحقیات لانگلی (LRC) فیلم برداری كرد، در یك مسیر رفت، سپس دوربین را معكوس كردو سطح را در جهت معكوس فیلم برداری كرد چیزی كه در فیلم ها مشهود است ودیده می شود.
17- فیلم هایی كه نشان می دهد آپولودور ماه گشته است، توسط یك دوربین سوار بر ریل كه به آرامی دور مدل گچی ساختگی ماه می چرخد، گرفته شده است.
18- جیمزلاول كه از روی یك متن پیش نوشته در شبیه ساز ماه نشین برای فیلم بالا می خوانده است در جایی از فیلم می گوید كه "ظاهراً ماه اصلاً خاكستری بوده است. هیچ رنگی در كار نبوده است. مثل یك مجسمه گچی به نظر می آید. این صدا خیلی پیشتر از مأموریت آپولو ضبط شده است. با دقت به این نوار گوش دهید (با هدفون) ببینیدكه اوبه سختی تلاش می كند جلوی خنده ی خود را بگیرد. چرا كسی كه دیگر باید فكر كند چنین مأموریت عظیم و بزرگی چیز خنده داری است؟ جواب این است كه به واقع آن ماه كذایی یك مجسمه ی گچی واقعی بود كه وی به آن اشاره می كرد.
19- در یك مصاحبه ی تلویزیونی بین شینامك دونالد و مدیر اجرایی ناسا، دن گلدن (Dan Golden) (معروف به Dan Dare) در سال 1994، دن گلدن آشكارا پذیرفت كه انسان نمی تواند از مدار زمین خارج شود، مادامی كه بر پرتوهای كیهانی غلبه كند. او در حالی این سخنان را گفت كه هیچ اشاره ای به پروژه آپولو در 25 سال قبل از آن نكرده بود، مأموریتی كه تصور می شود كه انسان 250 هزار مایل از مدار زمین دور شده است.
20- نیل آرمسترانگ هیچ عكس یادگاری یا چیزی شبیه به آن از سفر مثلاً به ماه ندارد. اما او عكس های فراوانی از روزهای تست خلبانی اش جمع كرده بود. آرامسترانگ كه خود می دانست این حماسه آمریكایی یك دروغ بزرگ است، از طرف ناسا مجوزی برای داشتن این عكس ها نداشت.
21- در سال 2009 ناسا هنوز به تكنولوژی فرستادن انسان به ماه و برگرداندن ایمن وی از ماه نرسیده است. خوب انجام چنین كاری در سال 1962، یعنی 40 سال پیش واقعاً یك شاهكار صنعتی و فضایی بوده است. شما كه در این مورد شكی ندارید؟

** قسمت هفتم:

انگیزه هایی در مورد این حقه ی كثیف:


چندین نظریه در مورد علت چنین حقه ای توسط نظریه پردازان این ماجرا بیان شده است:
1- پرستیژ جنگ سرد: ایالات متحده آمریكا فهمید كه برای او خیلی حیاتی است كه در رقابت فضایی برنده شود آنهم در برابر اتحادجماهیر شوروی. رفتن به ماه خیلی خطرناك و البته پرهزینه بود. علیرغم توجه شوروی و گوش به زنگ بودن آن، بیل كیسینگ (Bill keysing) ادعا می كند كه برای آمریكا جعل كردن چنین چیزی خیلی راحت تر بود و در نتیجه موفقیت را تضمین می كرد. آنهم بهتر از زمانی كه واقعاً بخواهد بر روی كره ماه فرود بیاید.
2- پول: ناسا در آن زمان هزینه ی سفر به ماه را 30 میلیارد دلار آمریكا برآورد كرد. بیل كیسینگ ادعا می كند قسمتی از چنین پولی می توانست انگیزه لازم برای صدها نفر جهت شركت در این حقه باشد.
3- خطر: این بحث و جدل ها به این نتیجه رسیدندكه مشكلات اولیه برای سفر به فضا غیر قابل حل كردن است ولو این كه شما تیم مجهز و با پول كافی برای حل چنین مشكلاتی داشته باشد. كیسینگ ادعا كرد كه شانس موفقیت برای فرود بر روی كره ی ماه فقط 17 هزارم درصد بود.
4- حواس پرتی مردم: با توجه به اظهارات نظریه پردازانی كه ادعا می كنند چنین پروژه ای حقه ای بیش نبوده است، آمریكا از حواس پرتی عمومی مردم در جنگ ویتنام استفاده كرد. فعالیت های آمریكا برای فرستادن انسان به ماه ناگهان متوقف شد، مأموریت های از قبل برنامه ریزی شده كنسل شد و همه ی اینها تقریباً در همان زمانی كه آمریكا از جنگ ویتنام دست كشید، متوقف شد. (اما برنامه آپولو چندین سال قبل از پایان جنگ ویتنام، متوقف شد).
5- وفای به عهد: برای این كه قول رئیس جمهور فقید آمریكا جان اف كندی برای فرستادن انسان به ماه و بازگرداندن وی به زمین قبل از پایان دهه ی 60 عملی شود.

** قسمت هشتم:

مقایسه تكنولوژی آمریكا با شوروی:


در زمان پروژه ی آپولو 11، شوروی 5 بار بیشتر از آمریكا پروازهای سرنیشین دار به فضا فرستاده بود شوروی برای اولین بار به موارد زیر دست یافته بود:
1- قراردادن اولین ماهواره ی ساخت بشر در فضا (اكتبر 1957، سفینه اسپوتنیك 1)
2- فرستادن اولین موجود زنده به فضا، سگی ماده به نام لایكا (نوامبر 1975، اسپوتینیك 2)
3- اولین بازگشت سالم موجودارت زنده از مدار به زمین شامل 2 سگ، 40 موش، 2 موش صحرایی (آگوست 1960، اسپوتنیك 5)
4- اعزام اولین انسان به فضا، یوری گاگارین، همچنین اولین انسانی كه به دور فضا گشت (آوریل 1961، وستوك 1)
5- اولین دارنده ی همزمان 2 سفینه ی فضایی در مدار (آگوست 1962، وستوك 3 و وستوك 4)
6- اولین زن در فضا، ولنتینا ترش كف (ژوئن 1963، وستوك 6، به عنوان قسمتی از دومین پرواز سفینه های فضایی دوبل شامل وستوك 5)
7- اولین راهپیمایی فضایی (EVA) (مارس 1965 voskhod2)
در 27 ژانویه سال 1967 سه فصانورد آپولو1 در حین آزمایش در قسمت پرتاب در آتش سوختند و جان باختند. اولین پرواز سرنشین دار در آپولو 7 صورت گرفت در اكتبر سال 1968 (یك سال قبل از سفر به ماه) و 21 ماه پس از آن آتش سوزی (اگر امریكا پس از 1 سال از اولین پرواز سفینه سرنشین دار به فضا توانست، انسان را روی ماه فرود آورد آیا شوروی پس از 40 سال نمی توانست).

** قسمت نهم:

چند سؤال اساسی:


1- در مورد سنگ هایی كه از ماه آورده شده اند چه می گوئید، این سنگ ها ثابت می كنند كه فرود روی ماه واقعاً صورت گرفته است؟
پاسخ: نه این طور نیست. این سنگ ها بیشترین تاكتیك مورد استفاده ی ناسا و PAN است، اما هیچ چیز را ثابت نمی كند. ناسا مدت ها قبل از مأموریت آپولو به تولید سنگ های شبیه سازی شده ی ماه می پرداخته است كه این موضوع در كتابی كه در سال 1966، سه سال قبل از آپولو 11، چاپ شده است، اثبات شده است. این سنگ های شبیه سازی شده از سنگ بازالت و نمونه شهاب سنگ های پیدا شده در آنتراكتیكا ساخته شده است. این سنگ های شبیه سازی شده كه به دانشگاه های سرتاسر جهان فرستاده می شود به نظر واقعی می رسد. (كه این طور نیست). این سنگ های شبیه سازی شده، البته از هر نمونه سنگ موجود روی زمین متفاوت به نظر می آید و ناسا هم همین را می خواهد. این دلیلی است برای آن كه زمین شناسان می گویند چنین سنگ هایی در هیچ كجای زمین پیدا نخواهد شد. البته كه چنین نیست چون این سنگ ها فقط توسط ناسا تولید شده است و با سنگ های اصلی متفاوت است. ناسا سنگ های شبیه سازی شده و غبارهای شبیه سازی شده ی ماه را آن قدر ارزان تولید كرده است كه بابتش لازم نیست پولی بدهد، غیر از هزینه ی حمل و نقل آن.
2- چرا آنها تلسكوپ هابل را روی ماه تنظیم نمی كنند تا مصنوعات دست بشر را كه در ماه جا مانده است ببینیم؟
هابل از اموال ناسا است و توسط ناسا هم هدایت می شود، كسی كه كل این ماجرای ساختگی را راه انداخت. بنابراین نمی توان كاری كرد. به عنوان راه حلی دفاعی، ناسا به خبررسان ها و سایت های علمی پول هایی پرداخت كرد، (مثل فیل پلیت (Phit Plait از Bad astronomy) تا ادعا كنند كه تلسكوپ هابل قابل به انجام چنین كاری نیست و نمی تواند محل های فرود را ببیند. اما واقعاً چه درجه ای از تفكیك پذیر (Resulation) برای آنها مورد نیاز است؟ هابل در واقع می تواند تا 50 متری سطح ماه را ببیند. چیزی كه به اندازه كافی هست تا بتوان مصنوعات بشری به جا مانده روی ماه (به ادعای ناسا البته) را دید.
حالا شما توجه كنید كه سطح ماه، ابر یا اتمسفری ندارد كه نشود آن را دید. ناسا در واقع تصاویر با كیفیت بسیار بالایی از ماه در اختیار دارد كه آنها را در اختیار رسانه ها نمی گذارد چرا كه اولین چیزی كه مردم می خواهند این است كه چیزهایی كه روی سطح ماه جا مانده است را ببینند و مسلماً چیزی هم در آنجا نیست.
3- در مورد بی وزنی چه می گویید، آیا چنین چیز در زمین و با گرانش قوی آن امكان دارد؟
این هم یكی دیگر از ادعاهایی است كه در عین خنده دار بودن، هیچ چیز را ثابت نمی كند. فیلم در نور كم گرفته شده است، به علاوه یك فیلم سیاه و سفید با كیفیت خیلی پایین است. از آنجایی كه چنین تجربه ای در فاصله ی زیادی از دور بین صورت گرفته است، به راحتی می تواند چیزی جعل كند. آیا با یك طناب و چند حقه ی سینمایی نمی توان چنین كاری كرد. من می خواهم به شعبده بازی نظیر دوید كاپرفیلد اشاره كنم. كسی كه شیرین كاری های خیلی بزرگتری انجام داد (حقه های بصری) آن هم در فاصله ی یكی دو متری از تماشاچی. یكی از شیرین كاری هایی كه خود او هم در آن شركت داشت، نصف كردن بدن خودش با یك اره برقی بود. پس از 2 تكه ی جدا شده ی بدن او به دو طرف صحنه ی نمایش برده می شود. اگر طرفداران فرود بر روی كره ی ماه واقعی بودن آن را قبول دارند، آیا قبول می كنند كه دیوید كاپرفیلد هم واقعاً به دو تكه بریده شده بود؟