مکاتب سیاسی به سه دسته تقسیم می شوند:1-مکتب سیاسی کهن. 2-مکتب سیاسی روز. 3-مکتب سیاسی أنبیاء و پیروان آنها. در مکتب سیاسی کهن،سلاطین برای حکومت خود،همه نوع ظلم وستم به ملّت خود روا می داشتند و اگر می توانستند به کشورهای مجاور هم به عنوان کشورگشایی از روی هوی و هوس حمله می کردند.و به مجرّد سوءظن به کسی ولو فرزند،برادر،همسر و خویشاوند نزدیک بود،او را معدوم می کردند.درمکتب سیاسی روز،سیاست بر مبنای مکر و حیله و دروغ است و به اصطلاح می گویند:"سیاست پدر ندارد"،"سیاست یعنی کاسه زیر نیم کاسه".در این سیاست هدف،وسیله را توجیه می کند.این سیاست بر مبنای«تناقض گویی» است.و بالأخره مکتب سیاسی أنبیاء و پیروان آنها بر این اساس استوار است که "جهان باید صحنه ی تعاون بقا باشد نه تنازع بقا؛خدا راضی نیست به احدی از انسان ها ظلم شود"سیاست این افراد،سیاستی روشن،صریح،متّکی به اصول ایمان و عقاید إلهی است که از خلوص و ایمان سرچشمه گرفته است.در این حکومت ها،ملّت پشتیبان حکومت اند.در این سیاست هدف،وسیله را توجیه نمی کند،یعنی با آب غصبی نمی توان وضو گرفت،با مال حرام نمی شود حج انجام داد.(منبع:کتاب علی(ع)آیینه ی ایزد نما/شیخ عبّاس شیخ الرییس کرمانی)
