اما برای اعرابگذاری و یا به زبان امروز آوانگاری چندین راه وجود دارد و یا دستکم من می دانم.
1- شیوه ای که در فرهنگ دهخدا به کار برده شده است.با آوردن نمونه هایی که کار توضیح را میکند,این شیوه را نشان میدهم.
پچل[پَ چُ ل]: ناپاک؛یعنی پ مفتوح و چ مضموم است.
برای آشنایی بیشتر با این شیوه می توانید به متن لغت نامه یا لوح فشرده آن رجوع کنید.
من این شیوه آوانگاری را بیشتر می پسندم,چون همه افراد می توانند از آن بهره ببرند.و چون در لغت نامه پارسی به کار بردن حروف انگلیسی چندان جالب نیست.
2- شیوه ای که مرحوم معین در فرهنگ خود از آن بهره برد؛یعنی آوانگاری با حروف انگلیسی، که پس از چاپ این فرهنگ فراگیر شد.
مانند. بابا(baba
3- شیوه ای کهن که در آن علامت هر حرف را مشخص می کردند.مانند: لقطه؛ به ضم لام و فتح قاف و طا. این شیوه را نخستین لغت نامه نویسان به کار گرفتند.
4- آوانویسی با شیوه بین المللی نوین:این شیوه به درد کار ما نمی خورد. و تنها در گویشنامه های علمی و دقیق استفاده میشود و اگر زبانشناس و آشنا به آن نباشید. دریافتن آن بسیار مشکل است.
مانند؛ خُچارxočâr : فشار.
اما شیوه ای که بنده برای این بخش پیشنهاد می کنم.همان آوانگاری ساده با حروف انگلیسی برای کلمات(درست مثل وقتی که پیامک فارسی را با حرف انگلیسی مینویسید. و یا گذاردن زیر و زبر کلمات در هنگام تایپ است مانند: خُرُس.