آغاز تربیت دینی
اصولاً از نظر اسلام تربیت از گهواره آغاز می شود و در خانواده شكل می گیرد . مقدمات و پایه گذاری آن از مرحله تشكیل جنین و حتی قبل از آن است . ولی آنچه كه صورت رسمی دارد از لحظه تولد است و با ذكر اذان و اقامه در دو گوش كودك شروع می شود. بعدها و به تدریج در مراحل مختلف زندگی ، ما وظیفه ای در قبال كودك داریم كه به عنوان مربی باید به ادای آن بپردازیم . شك نیست كه تا حدود هفت سالگی اعمال قدرت و فشار مطرح نیست . حتی رفتار مذهبی كودك صورت بازی و سرگرمی دارد. سعی و تلاش ما باید بر این باشد كه تكالیف مذهبی بر كودك سنگین نیاید واو را خسته نكند.
در طول مدت تربیت در هفت سال اول ، كوشش بر این است كه مصداق ها و مدل هایی عرضه و ارائه شوند كه برای كودك درس آموز باشند و شیوه تربیت به گونه ای باشد كه نیازی به اصلاح و تجدید نظر در آن ضرورت پیدا نكند كه بسیاری از لغزش های مذهبی افراد در این رابطه است.
اصولی در تربیت دینی :
پیش از این كه درباره مقاصد و محتوا و شیوه ها و فنون تربیت مذهبی كودكان سخن بگوییم ضروری است از سه اصل مهمی كه برای تربیت دینی لازم است سخن به میان آوریم . این اصول بدین قرارند:
1- آگاهی و معرفت : ما مدعی نیستیم كه كودك قادر به درك همه ی مسائل و جوانب مربوط به مذهب باشد و یا آنچه را كه می گوییم دریابد. ولی این نكته باید مورد نظر باشد كه به میزان توانایی درك مطالب و فهم او مسائل را به او تزریق كنیم و به حساب این كه او خردسال است و هنوز وقت بسیاری برای متدین شدن دارد در این كار تعلـّل نكنیم.
2- شور و احساس : طفل می بایست كم و بیش با جماعات و اجتماعات مذهبی آشنا شود. در مراسم مذهبی ، دعاهای دسته جمعی ، سرودها و مراثی و در عبادت های جمعی مثل نمازهای جمعه و جماعت شركت كند و كم و بیش هیجانات ، شادی ها ، اشك ها و آه و ناله ها را ببیند . این امر در برانگیختن عواطف و شور مذهبی طفل مؤثر است . همچنین داستان های مذهبی نیز در این امر مفید است.
3- رفتار و عمل : نقش عمل و رفتار را چه در كار مربی و چه در كار كودك نادیده نگیرید كه آن بیش از منطق و گفتار در تربیت مؤثر است. از طریق عمل دل ها متوجه حقیقت ها می شوند و عادات مذهبی پدید می آیند و میل به طاعت وعبادت در فرد شكل می گیرد. این روش تعلیم پیامبر بود كه به مردم می فرمود: ببینید من چگونه عمل می كنم شما هم همان كار را بكنید.
