همه چیز در زمین به گونه‌ای تنظیم شده است كه شرایط متعادل و مناسبی برای شكل‌گیری حیات در آن به وجود آید. مثلا در جو زمین وجود گازهای گلخانه‌ای، مانند بخار آب، دی اكسید كربن و متان، موجب می‌شود بخش كم اما كافی از گرمای خورشید در زمین باقی بماند و موجب شود دمای زمین متعادل و پایدار بماند. كم و زیاد شدن میزان این گازها دمای زمین را دستخوش تغییر می‌كند.
در مجموع پدیده گرم شدن زمین و وجود گازهای گلخانه‌ای مفید است و موجب تعادل دمای زمین می‌شود، اما آنچه موجب نگرانی می‌شود تغییر ناگهانی میزان گازهای گلخانه‌ای جو بر اثر فعالیت‌های انسانی است. در ۲۵۰ سال گذشته انسان با مصرف سوخت‌های فسیلی مانند نفت، زغال سنگ و گاز طبیعی دی اكسید كربن زیادی وارد جو كرده است.
از سال ۲۰۰۴ انسان‌ها هر ساله حدود ۸ میلیارد تن دی اكسید كربن و با از میان بردن زباله‌ها در فضای آزاد مقادیر زیادی متان وارد جو می‌كنند. به محض ورود این گازها به جو، برای دهه‌های متوالی همان جا خواهند ماند.
هر چه میزان گازهای گلخانه‌ای در جو بیشتر شود. خارج شدن گرما و حرارت خورشید از زمین سخت‌تر می‌شود و در نتیجه زمین گرم‌تر و گرم‌تر می‌شود.
داده‌ها نشان می‌دهند از دهه ۱۷۵۰ یعنی از زمان انقلاب صنعتی، میزان كربن دی اكسید كربن ۳۵ درصد و میزان متان موجود در جو ۱۴۸ درصد افزایش یافته است.
دانشمندان با مطالعات دقیق می‌توانند شرایط آب و هوایی و میزان ملكول‌های موجود در جو را در ده‌ها تا میلیون‌ها سال پیش به دست آورند. آنها این اطلاعات دقیق را با بررسی هسته‌های یخی در اعماق یخچال‌ها، فسیل‌ها، تنه‌های درختان و... به دست می‌آورند.
مقایسه جو زمین در دوران گذشته با آنچه اكنون وجود دارد، نشان می‌دهد گاز دی اكسید كربن و متان، كه هر دو از گازهای گلخانه‌ای هستند، اكنون بیشترین میزان را در ۶۵۰هزار‌سال گذشته در جو دارند.
افزایش گازهای گلخانه‌ای در جو فقط موجب افزایش دما نمی‌شود. تغییر در میزان بارش، طوفان‌ها، سطح آب دریاها از دیگر پیامدهای تغییر اقلیم و گرمایش جهانی است كه هریك به نوبه خود بر محیط زیست، كشاورزی، جنگل‌ها، انرژی، منابع آب و بهداشت و سلامت جهانی تاثیر خواهد داشت.
