تبیان، دستیار زندگی

با سلام

بررسی بیش از300 لوح گلی درتخت جمشید نشان میدهد کارگران زن در دوره هخامنشیان از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده اند .

براساس این اسناد گروهی از کارگران مرد زیر نظر زنان و از نظر حقوق با یکدیگر برابر بوده‌اند و حتی در برخی موارد مانند بارداری حقوق بیشتری به زنان کارگر داده می شده است.

بهمنی(کارشناس اطلاع رسانی میراث فرهنگی استان فارس) با بیان اینکه بعد از زایمان هم به کارگران زن 12 سکه‌ طلاهدیه داده میشده ‌است افزود: در یکی از الواح نیز به دریافت دو برابری حقوق به یک زن در دوره هخامنشیان اشاره و پس از تحقیقات مشخص شده این زن دو قلو باردار بوده است.

مسئول محوطه میراث جهانی تخت جمشید هم با اشاره به جایگاه ‌ارزشمند زنان در دوره هخامنشیان گفت: در این دوره به حقوق زنان توجه بسیار می شده‌ است تا آنجا که در این دوران برای تزیین نمای خارجی کاخ تخت جمشید بیشتراز نقش گیاهان‌، مردان و حیوانات برای نشان دادن عظمت بنا استفاده میشده ‌است اما به علت احترامی که برای زنان قائل بودند از چهره زن برای تزیین بنا استفاده نمی کردند.

محمدی افزود: تنها نقشی که از زنان در بنای بیرونی تخت جمشید وجود دارد نقش یک زن بر وسط چرخ ارابه شاهی است که در واقع این نقش به معنای قرارگیری زن به عنوان محور چرخ زندگی است.

به گفته وی در مقایسه دوره هخامنشیان با دوره های هم عصر آن یعنی تمدن مصر و یونان اختلاف کاملا مشهودی وجود دارد و آن این است که ‌در معماریهای این دوره‌ها از نقش زنان به عنوان تزیینات خارجی استفاده میشده اما با توجه به اینکه در سلسله هخامنشیان زن از قداست بالایی برخوردار بوده از نقوش آنان استفاده ابزاری نمی‌ شده است.

سلام

بله در این زمان همه ...کارگر...زن... مرد...حقوق خاصی داشتند

واین مطلب زبانزد همه است.

چون همه اینها در زمان ذوالقرنین بوده است که در قرآن هم به آن اشاره شده است.

ایرانیان یکتا پرست و دارای قوانین عالی بوده اند.

البته یه سوال دارم ...باتوجه به بحثهایی که در انجمن معارف و اینجا میبینم.

درست ..این مطالب برای قبل بوده وافتخار قبل...الان را بگید...ما باید با علم و عمل الان افتخار دیگری برا ی جهان باشیم.

سلام

در زمان زرتشت، زنان منزلتی عالی داشتند و با کمال آزادی و با روی گشاده در میان مردم و جامعه رفت و آمد می کردند. اما پس از داریوش، مقام زن، به خصوص در طبقه ثروتمند ، تغییر کرد.

زنان فقیر، چون برای کار کردن ناچار از آمد و شد در میان مردم بودند ، آزادی خود را حفظ کردند ، ولی در مورد زنان دیگر، گوشه نشینی در یك زمان مخصوص  که برایشان واجب بود، به تدریج امتداد پیدا کرد و سراسر زندگی اجتماعی آن ها را فراگرفت.

زنان طبقه بالای اجتماع جرئت آن را نداشتند که جز در تخت روان روپوشدار ، از خانه بیرون بیایند و حق نداشتند حتی پدران و برادران خود را ببینند؛ زیرا پدران و برادران نسبت به زن شوهردار نامحرم شمرده می شدند. به همین دلیل، در نقش هایی که از ایران باستان بر جای مانده، هیچ صورت و شمایل زنی دیده نمی شود.