به نام خالق مخلوقات
با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد (ص)
محرم آمد و و قت عزا شد
راستش
جواب قشنگی داده اید
شاید به ذهن من که چنین جوابی نمی رسید
و البته جواب تان حاوی چندین نکته بود
که هر کدام جای صحبت بسیار دارند
من چند نکته رو مطرح می کنم
واقعا درست است
ما آدم ها، هر روز آرزوی جدیدی داریم
و در مورد هر آرزو فکر می کنیم
این آخرین آرزوی ماست
اما این طور نیست
درستش این است که
هر ارزو پله ای از یک نردبان است
و با رفتن روی هر پله، به فکر پله ی بالاتر هستیم
اما شاید وقتی به پله آخر، و شاید بالاترین می رسیم
می بینیم هم چنین اش دهن سوزی نبود
که ان قدر ارزوی رسیدن به آن را داشتیم
و البته فراموش می کنیم
آن چه که امروز داریم آرزوی دیروز ما بود
و شاید برای همین است که می گویند
ارزوهایت را جایی یادداشت کن و یکی یکی از خدا بخواه، خدا یادش نمی رود اما تو فراموش می کنی
چیزی که امروز داری، آرزوی دیروز تو بود
و اما در مورد امر به معروف ...
درست است که نباید فراموش شود
اما این مسئله بزرگ
شرایط بزرگی دارد
شاید اول خود طرف باید چیزی رو که به آن امر می کند یا نهی، خودش باید اجرا کرده باشد
دوم این که اصلا گوش شنوایی باشد
سوم این که ...
در مورد سلامی که تعجب طرف را بر انگیخته است
راستش سلام کردن تعجب ندارد
میدانید بعضی عادت دارند
طرفشون را شناسایی کنند و بعد جواب دهند
بعضی تعجب می کند که بهشون سلام کنید ( آخه زیاد با چنین موردی برخورد نداشته اند)
و بعضی ...
این سلام هم خیلی جای صحبت دارد
این موارد تعجب خیلی زیاد اتفاق افتاده است