تبیان، دستیار زندگی

ما که بچه بودیم و توی کوچه با هم سن و سال ها بازی می کردیم تا سال ها نفهمیدیم که فرق هست بین دختر

وپسر!! اساسا نگاه جنسیتی نداشتیم! همه در نظرمان یک معنی داشتند "دوست" "کودک" "هم بازی"

عالم کودکی مان با مفاهیم بزرگانه درهم نشده بود. سر در گم نبودیم!

بچه ها را که می بینم بغض می گیرتم!! این مادرها، این جامعه، دارند چه بلایی سر بچه هایشان می اورند؟ دختر

کوچولویش زبان باز نکرده می خواهد عروس شود!! نه عروس عروسکی! که عروس واقعی. مادری از بچه هفت

ساله اش گلایه داشت که دخترم، ازدواج می خواهد!!!

این تربیت شان دامن خودشان را خواهد گرفت. اساسا انگار بعضی مادرها هرچه عقده داشتندو هرکاری که

نذاشتند در بچگی انجام دهند روی بچه خالی می کنند!

حال این روزهایم عجیب خراب است

من "دلشوره" این بچه ها را دارم....

سلام یاس کبود عزیز

تاحدودی با شما موافقم اما در نحوه تربیت

و با شما مخالفم در اینکه دهه 70 به بعد طوری که شما فکر میکنید هستند چون من خودم یکی از همون بچه

های دهه هفتاد به بالام

سلام
خوب استثناء داره بستگی به تربیت خانوادگیشون داره که چطور بزرگ شدن ولی اکثرن چون توی ناز و نعمت بزرگ شدن و بهشون یاد ندادن که چی خوبه و چی بده اونجوری که من دیدم شدن