همکارمون آقای رضازاده در وبلاگش همه چیز رو به خوبی شرح داده منم متن آموزش تلفیقی رو از وبلاگوشون واسه شما آوردم وظایف ما سنگین تر از مقالات یا گفته هایست که براتون می گیم(چون حس کردم من به خوبی آقای رضضا زاده نمی تونم راجع به این مطلی حر بزنم از وبلاگ ایشون استفاده کردم.
کودکان دارای نیازهای ویژه - یعنی کودکانی که به سبب محرومیت یاآسیب دیدگی برای بهره مندی بهینه از آموزش وپرورش به تمهیدات ویژه ای نیازمندند- گروهی از کودکان راتشکیل می دهند که همواره در معرض خطر حذف از جریان آموزش وپرورش قراردارند. به طور معمول حذف آنها از فرایند آموزش وپرورش به دوروش صورت می پذیرد:الف : حذف از جریان آموزش وپرورش به سبب عدم دستیابی به معیارهای خشک و قالبی مبتنی بر یادگیری محتوای مواد درسی رسمی مانند ریاضیات، علوم تجربی، علوم اجتماعی و... که به طور معمول در بسیاری از کشورها بر اساس میزان به خاطر سپاری مفاهیم نظری ارزشیابی می شود.ب : جایدهی آن ها در محیط های آموزشی خاص مانند مدارس وکلاس های ویژه کودکان استثنایی، کودکان بی سرپرست، کودکان تیزهوش وبااستعداد، کودکان شاهد، کودکان طبقات مرفه وکودکان طبقات فقیر.هردوروش اگر چه ظاهراً بر دلایل منطقی استوار هستند.اما نتایجشان به عدم دستیابی به آگاهی ومهارتهای لازم برای رشد مناسب آنان منجر می شود.پژوهشهای متعدد نشان داده اند که روش اول از یک سو به گسترش تعداد افراد فاقد مهارتهای اساسی برای مشارکت در جامعه توسعه یافته و درنتیجه به توسعه نیافتگی آن جامعه واز سوی دیگر به حجیم شدن و تضییع هزینه های صرف شده برای نظام آموزش وپرورش منجر می شود. روش دوم نیز به دلایل گوناگون به عدم بهره مندی تمامی کودکان مذبور از خدمات آموزش وپرورشی ویا سطح پایین بهره مندی آنان، در صورت تحت پوشش واقع شدن، منتهی می شود. تعدادی از این دلایل عبلرتند از:ایجاد داغ ننگ متفاوت قلمداد شدن از سوی جامعه واعمال فشارروانی فراوان بر والدین وکودک ازاین طریق .پر هزینه بودن آموزش وپرورش ویژه.ناممکن بودن توسعه مدارس وکلاسهای ویژه در مناطق کم جمعیت وفقیر.ایجاد برداشتهای قالبی وناصحیح در والدین ومعلمان در مورد ظرفیت های یادگیر این کودکان.کاهش سطح عزت نفس وخود ادراکی کودکان دارای نیازهای ویژه، تحت تاثیر برداشتهای قالبی اطرافیان.حذف فرصت تعامل، مشارکت وهمدلی همسالان ومعلمان مدارس عادی با این کودکان وخانواده های آنان که به نگرش های تبعیض آمیز در جامعه آتی منجر می شود.عدم امکان جایدهی تمامی وضعیتهای متفاوت در طبقه بندی های مرسوم کودکان استثنایی، چراکه به طور معمول طیفی از تفاوتها وجود دارند وگاه چند ویژگی متفاوت در یک کودک ظاهر می شود.فقدان الگوی مناسب برای رشد رفتارهای مناسب.از سوی دیگر اهمیت اساسی محیط در رشد کودکان بطور اعم وکوکان دارای نیازهای ویژه بطور اخص در پژوهشهای متعدد به اثبات رسیده است و اعتقاد مربیان ومتخصصین آموزش وپرورش آن است که اگر محیط غنی گردد، رشد آنان تسهیل شده وارتقا خواهد یافت. علاوه بر این متخصصین وپژوهشگران بر این باورند که در مدارس عادی به دلایل زیر امکان رشد وارتقاء مهارتهای کودکان به طور اعم و کودکان دارای نیازهای ویژه به طور اخص فراهم خواهد آمد:وجود الگوهای مناسب رشدی( کودکان همسال وعادی).امکان مقایسه عملکرد این کودکان با الگوهای رشدی مناسب وجهت گیری به سوی ارتقاء مهارتهای متفاوت آنان ازسوی معلم.امکان بهره گیری از توان بالقوه همسالان برای آموزش ارتقاء مهارتهای لازم درکودکان دارای نیازهای ویژه.زمینه سازی پذیرش بهتر افراد دارای نیازهای ویژه در متن جامعه خود با تغییر نگرش وفرهنگ سازی در محیط مدرسه که در آینده به ایجاد جامعه فراگیر منتهی می شود.توسعه وارتقاء آگاهی، مهارت وانعطاف پذیری عملکرد معلمان در جهت تلاش به منظور رفع نیازهای ویژه ناشی از تفاوتهای تمامی کودکان.به همین سبب است که ازدهه 1960م. تعداد روز افزونی از مربیان، متخصصان و والدین بر حضور کودکان دچار آسیب دیدگی ها درمدارس عادی تاکید کرده اند وهرگاه ممکن بوده است با اعمال فشار اجتماعی یا قضایی به احقاق حق آموزش در محیط با حداقل محدودیت موفق شده اند. درنتیجه این اقدامات در بعضی از کشورها قوانینی به نفع این کودکان و والدینشان تصویب شده است.در سال 1990 نمایندگان نهادهای دولتی آموزش وپرورش 155کشور وتعداد زیادی از سازمانهای غیردولتی جهان به منظور ارزیابی میزان دستیابی جامعه جهان به آرمان (( آموزش برای همه)) که در بیانیه حقوق بشر بر آن تاکید شده بود وراههای تسهیل این روند در شهر جامتین در کشور تایلند گردهم آمدند. نیجه این اجلاس جهانی تعیین اهدافی برای توسعه آموزش برای همه و ایجاد توافق جمعی میان کشورهای عضو سازمان ملل برای تلاش درجهت دستیابی به این اهداف بود.درپی اجلاس آموزش برای همه وبه منظور طراحی اهداف وراهکارهای تحقق آموزش وپرورش کیفی برای کودکان دچار آسیب دیدگی ها نمایندگان آموزش و پرورش 92 کشور و 25 سازمان بین المللی در سال 1994م. در شهر سالامانکای کشور اسپانیا گرد هم آمدند و اهداف وراه کارهای مناسب برای آموزش وپرورش این گروه کودکان رامورد بحث قرار دادند وبا تعیین چهارچوبی برای عمل، طی بیانیه ای بر حق این کودکان برای حضور در نزدیکترین مدرسه محل زندگیشان در کنار کودکان عادی تاکید کردند.در راستای دستیابی به اهداف تدوین شده در اجلاس های مزبور، عده ای از متخصصین بین المللی تحت نظارت بخش آموزش وپرورش یونسکو به تدوین مجموعه ای راهنمابه منظور آموزش معلمان مدرسان تربیت معلم، برای به عهده گرفتن مسؤولیت آموزش وپرورش تمامی کودکان صرف نظر از تفاوتهای آنان اقدام کردند. این اقدام در میان سایر اقدامات سازمان ملل متحد از مؤثرترین وعملی ترین اقدامات برای تؤسعه فرهنگ فراگیر سازی آموزش وپرورش در کشورهای جهان بود. از آنجا که جمهوری اسلامی ایران یکی از امضاء کنندگان بیانیه آموزش برای همه بود، در سال 1377 سازمان آموزش وپرورش کودکان استثنایی به منظور آشناشدن با اصول فراگیر سازی مدارس به برگزاری کارگاهی با حضور رئیس بخش آموزش وپرورش یونسکو خانم لنا صالح ویک از کارشناسان بین المللی به نام خانم آنا ماریا بنارد داکوستا اقدام کرد.در این کارگاه ضمن آشنایی کارشناسان ومسؤولین سازمان آموزش وپرورش کودکان استثنایی وچند تن از کارشناسان آموزش عمومی با دیدگاه ها و رویکرد یونسکو در مورد فراگیر سازی مدارس، وضعیت کودکان دچار آسیب دیدگی ها در ایران مورد بررسی واقع شد. از سال 1377 تا کنون این تلاشها ادامه یافته است که یک از بارزترین این تلاشها ایجاد طرح دانش آموز تلفیقی (عادی سازی) – تحصیل دانش آموزان معلول در مدارس عادی – است که با جدیت وهمت مسؤلین آموزش وپرورش استثنایی وبا همکاری معلمین ومدارس استثنایی وعادی است که تا به امروز نیز ادامه پیدا کرده است.با توجه به اهداف ووظایف تعیین شده ودر سایه تلاش معلمان ومربیان، کارشناسان ومسوولان این سازمان، هم اکنون، بیش از 80 هزار دانش آموز استثنایی در گروههای "کمتوانذهنی"، "آسیبدیده شنوایی" ،" آسیبدیده بینایی"،" اختلالات رفتاری هیجانی "،" مشکلات ویژه یادگیری"، مشکلات جسمی حرکتی وچند معلولیتی تحت آموزش قرار گرفته واز خدمات آموزشی وتوانبخشی بهرهمند هستند. با توجه به رویکرد جدید آموزش وپرورش یعنی آموزش فراگیر، در حال حاضر بیش از ده هزار دانش آموز استثنایی نیز به صورت تلفیقی در مدارس عادی ودر کنار سایر همسالان خویش مشغول به تحصیل هستند وسازمان آموزشوپرورش استثنایی خدمات جانبی در اختیار آنان قرار می دهد. اینم ادرس وبلاگ همکارمون آقای رضا زاده از خراسان رضوی http://irandeaf.persianblog.ir/post/4
