در مذهب ما رسم بر این است که به سوالات دینی که پاسخ محکمی برای آن نمی یابیم نام "شبه" را اطلاق میکنیم . امیدوارم این سوال جز شبهات نباشد!
نهضت عاشورا بزرگترین اتفاق تاریخ پس از ظهور اسلام است . واقعه ای عظیم و عبرت آموز و تاسف بار و در عین حال زیبا (به تعبیر حضرت زینب(س) ) که پس از گذشت قرن ها همچنان زنده و پایدار خواهد ماند. ولیکن نکته اصلی پیام عاشوراست. حسین بن علی (ع) همه هستی اش را به میدان مبارزه ای بس ناجوانمردانه برد و در این راه حتی از خون طفل شش ماهه هم دریغ نکرد. برای اینکه این که پیام بزرگی به آیندگان بدهد. اما برداشت ما از عاشورا؟!!
"گریه بر حسین!" و یا اگر خیلی روشنفکر باشیم "گریه به حال خودمان!" اولین چیزی که امروز از شنیدن نام حسین(ع) به ذهن ما خطور میکند این است که عده ای را لب تشنه به شهادت رساندند. پس گریه کنید و بر سر و سینه بزنید تا شما هم آمرزیده شوید و رستگار!. این است پیام عاشورا؟! اگر از اکثر هیئتی ها ومذهبی های ما بپرسید که به نظر شما دردناکترین بخش واقعه عاشورا شما کدام است چه پاسخی می شنوید؟ : بریدن سر حسین(ع) ، شهادت علی اکبر(ع) ، شهادت علی اصغر(ع) ....... . ولیکن یک نفر به عنوان نمونه به شما نخواهد گفت که: دردناکتر از این برای امام وجود نداشت که زمانی که با تمام وجود در حال مبارزه برای احیای دین بود ، عده ای از ترس جان و یا از ترس به خطر افتادن منافع شان به کنج خانه ها خزیدند با این توجیه که: این جنگ ، دعوای بر سر حکومت! است . ما دخالت نمی کنیم !!. مردمی نادان که حسین(ع) و یزید را به یک چشم میدیدند.از این تهمت دردناکتر هم بود؟!. آری تا زمانی که از ظواهر این ضایعه عظیم عبور نکنیم، تا زمانی که هدف ما از بردن نام حسین (ع) گریه باشد ، به معرفت حقیقی نخواهیم رسید.فضیلت عزاداری تنها در این است که موجب بیداری و تغییر در منش وهدف زندگی ما بشود. نه این که غافل از همه آرمان های عاشورا ، غرق در روزمره گی و عادت ، و پر از تعصب های از روی جهالت، به مجلس حسین (ع) پناه بیاوریم تا پاک شویم!! ، تا حسین دست ما را بگیرد ! غافل از اینکه دست هایمان را در آستین فرو برده ایم. اگر این است کارکرد حسین(ع) برای ما ،پس ما برای حسین (ع) چه کرده ایم!؟؟. همه این گفته ها به منزله نفی عزاداری نیست بلکه به جهت اولویت دادن به شناخت و کسب معرفت است. و اما مهمترین پیام عاشورا از منظر شما.. ؟
