خوب، حال بگذارید که تشابه بین دیوارهای شما و سطح فلز را بررسی کنیم:
آجرهای ساختمان سازی مانند اتم ها هستند و قطعات به اندازه
جعبه کبریت در دیوار دوم هم مانند دانه ها.
در واقع اتمهای درون یک دانه
مانند آجرک‌های یک قطعه به هم متصل شده اند. اما دیوار سوم شبیه چیست؟
از یک نظر می توان گفت که دیوار سوم شبیه یک تصویر بزرگ از
درون یکی از دانه ها است.
اما آیا در عمل می توانیم فلزی داشته باشیم که
همه اتمهای آن مانند دیوار سوم به شکل منظم به هم متصل شده باشند؟
یعنی همه
سطح فلز یکدست باشد نه اینقدر تکه تکه ونامنظم؟
باید دانست که تا چند سال پیش نه تنها هیچ فلزی، بلکه هیچ ماده
مصنوعی هم وجود نداشت که در ابعاد بزرگ،
حتی مثلا در ابعاد چند میلی متر
در چند میلی متر، یکدست و منظم باشد. فکر می کنید چرا؟
دلیلش این است که ما انسانها در بیشتر مواقع، وقتی می خواهیم
یک جسم جدید بسازیم، آن را از روش ساختن دیوار اول درست می کنیم!
شاید روش
ساختن یک قطعه فلزی را در تلویزیون دیده و یا در کتابی خوانده باشید:
"ابتدا فلز را ذوب می کنیم و بعد به وسیله ظرفهای مخصوصی فلزمذاب را درقالب
قطعه مورد نظر می ریزیم."
این کار دقیقا مانند ساختن دیوار به روش اول
است؛ کاملا کیلویی!!!
حتی همان دانه هایی هم که در تصویر 4 دیدید، به طورطبیعی و
بدون دخالت انسان ایجاد می شوند و
ما در اکثر روشهای معمولِ ساختنِ چیزها،
توانایی نظم دادن و یا شکل دادن به اتمها در ابعاد کوچک را نداریم. البته
باید
به این نکته هم اشاره کرد که در بسیاری از کاربردها، به موادی شبیه به
دیوار اول یا دوم نیاز داریم.
برای مثال فلزات که ساختاری شبیه به دیوار
دوم دارند (مثل مسی که عکسش را دیدید)، قابلیت چکش خواری و
شکل پذیری
بیشتری از خود نشان می دهند.
ادامه دارد. . .
