به نام تنها دلیل زندگی
سلام دوستای خوب و عزیزم
.....................................................
hosseintahoori عزیز ممنونم ازت و خدا قوت.شما با اومدنت گل کاشتی!
یلدا خانم از شما هم ممنونم،خوشحال میشیم مطالب زیبا و تکمیلی شما رو هم ببینیم.
خدمت دوستای عزیزم هم باید عرض کنم به علت مشغله ای که برام ایجاد شده ممکنه تا پنج شنبه یا جمعه نتونم به انحمنها سر بزنم.به همین دلیل دو تا پست این مطلب رو پشت سر هم زدم؛چون حیفم اومد مطلب به این مهمی رو زودتر یاد نگیریم.همینجا هم از یلدا خانم(اول دوست و خواهر خوبمون و بعد جانشین انجمن) می خوام که اگه تشخیص دادن مطالب طولانی هست پست دوم رو حذف کنن و با فاصله یکی دو روزه دوباره قرار بدن تا دوستان بهتر استفاده کنن.
التماس دعا(همه برای هم)
.............................
3. وقف و ابتداء :
که به آن گاهی ترتیل هم گفته می شود و مقصود ابتداء کردن صحیح قاری و توقف صحیح او در حین قرائت می باشد. این فن مهمی است زیرا در صورت عدم رعایت آن ممکن است فساد در معنا ایجاد شده و معنای آیه عوض شود. برای وضوح بیشتر مطلب مثالی زده می شود.
در زبان فارسی اگر جای مکث و توقف را در جمله زیر عوض کنیم دو معنای متفاوت پدید می آید : «فلانی را عفو لازم نیست اعدامش کنید» اگر روی کلمه عفو توقف کنیم و کلام را از «لازم نیست » شروع کنیم یک معنا دارد و اگر روی نیست توقف و از ادامه آن تکلم کنیم معنایی ضد معنای اول پدید می آید.
با توجه به اینکه قرآن کلام الهی است اگر وقف و ابتداء آن رعایت نشود اشکال بزرگتر می شود برای یادگیری این فن باید علومی نظیر ادبیات عرب ، لغات قرآن و نیز علم تفسیر فرا گرفته شود.
مشکل تر بودن این فن نسبت به دو فن قبلی واضح است.
4. لحن :
از نظر لغوی به معنای غلط بودن است و اصطلاحاً معانی زیادی برای آن گفته شده است اما آنچه در اینجا مقصود است دو مطلب می باشد: یکی تنغیم یعنی قرآن را با آهنگها و نغمات عرب خواندن که این نیاز به تعلیم مقامات و دستگاههای موسیقی عرب دارد. و دوم تطابق بین آهنگ و معنای آیه مثلاً رعایت لحن در آیات عذاب یا رحمت یا امر و نهی و غیره که هر آیه ای به مقتضای معنای آن خوانده شود. ملاحظه می شود که این فن مشکلترین فن قرائت است چرا که غیر از تجوید (که لازمه همه این فنون است) باید تسلط روی صوت و معانی آیات و وقف و ابتداء باشد.
لازم به تذکر است که لحن در روش تحقیق بیشتر استفاده می شود البته در روش تدویر و تحدیر هم به مقدار کمتری از آن استفاده می گردد ولی در روش آموزشی (صحیح خوانی) استعمالی ندارد.
مبحث تجوید
معنای لغوی :
مصدر باب تفعیل به معنای نیکو گردانیدن
معنای اصطلاحی :
رعایت حق و مستحق حروف.
حق حروف :
مخارج و صفات و حالات که حرف به تنهایی و بدون در نظر گرفتن حرکت و یا حرف دیگر دارد.
مستحق حروف :
حالاتی که حرف در هنگام ترکیب با یک حرکت یا حرف دیگر پیدا می کند، مثل حکم ادغام درجائی که نون ساکن به حرف یاء برسد.
تاریخچه
در مبحث تاریخ قرآن گفته شده است که قراء تا طبقه سوم بصورت مشافهه (شفاهی) به شاگردان خود درس می دادند و از طبقه چهارم به بعد باب تألیف و تحقیق در علم تجوید باز شد، و اولین کسی که این علم را به رشته تحریر درآورد، ابوعبید قاسم بن سلام می باشد. و پس از او تألیفات مختلف در علم تجوید نوشته شد.
.............................
ادامه دارد...