تبیان، دستیار زندگی

به نام خدا
سوالی برای من پیش آمده كه به شكل زیر آن را مطرح میكنم:
در عصر حاضر و در جامعه شیعی لقبی برای برخی از افراد بكار میرود كه یك نوع تقلید رفتاری از اعرابی است كه در عصر عمر پا به ایران زمین گذارده و حسب برخی از عقاید به جای مانده از عصر جاهلیت عرب كه خاندان قریش را به علت حاكمیت بر مكه و پرده داری آن مكان مقدس(مكه قبل از اسلام نیز در نزد اعراب به دلایل مختلف مقدس و قابل احترام بوده) سید ( آقا و سرور) می نامیدند .
اكنون این گروه از افراد در پی اثبات رابطه خونی با آخرین فرستاده خدا یعنی محمد مصطفی(صلوات الله علیه) هستند یا به عبارت بهتر به علت پافشاری این گروه از افراد و به مرور زمان این امر به صورت یك پدیده اثبات شده و واضح در اذهان مسلمین شیعه جای گرفته بطوریكه گویی جزء اساسی بخشی از تفكرات شیعی را تشخیص میدهد و ایشان از این مرحله عبور كرده و در پی اخذ برخی از امتیازات اجتماعی بدین واسطه هستند.

توجه:

این تاپیک به مناسبت میلاد حضرت زهرا سلام الله علیها و انتساب ذریه ایشان گذارده شده 

اكنون ما با این پدیده مواجهیم كه گروهی مدعی رابطه خونی با پیامبر اسلام هستند.
1. آیا این رابطه میتواند صحیح باشد بدین معنی كه پس از گذشت صدها سال آیا چیزی از خون رسول الله در رگهای ایشان باقی مانده است؟
2. معیار تشخیص صحت و سقم این مدعی چیست ؟
3. آیا میتوان از ابزار تكنولو‍ی جدید مانند آزمایش DNA و مانند آن جهت درستی سنجی این مدعی استفاده كرد یا حتی اگر علوم امروزی پاسخگوی این نیاز نباشند میتوان به انتظار علومی بود كه تشخیص ‍‍‍ژنتیكی از اعماق قرون را انجام داده و این مدعی را درستی سنجی كند؟
4. اگر آرایش ژنتیكی و یا هرنوع رابطه خونی بتواند یك هزار سال دوام بیاورد آیا میتواند بیست هزار سال دیگر نیز دوام بیآورد یا اینكه به مرور زمان این رابطه كم رنگ شده و پس از گذشت مدت زمان مشخصی دیگر چیزی به نام سیاد باقی نخواهد ماند و به اصطلاح نسلشان منقرض میشود ؟ در این صورت آیا میتوان از اكنون به فكر نسلهای بعد از خودمان باشیم و از عدم توفیق زیارت سیاد توسط آنها جلوگیری كنیم ؟ به عنوان اولین پیشنهاد جهت جلوگیری از این فاجعه بهتر است كه نوعی از سیاد اصل را(از هر دو رگ سید باشند مانند آنچه كه آن را سید طباطبایی مینامند) تولید كرده و از آنها نمونه ژنتیكی گرفته و برای تكثیر در آینده در یخچالهای مخصوص این كار نگهداری كنیم. ولی اگر این رابطه خونی بتواند در طی هزاره ها دوام آورده و خود را نجات بخشد پس هیچ نیازی به انجام كار های فوق نیست و در نتیجه من، نویسنده این مطلب ادعا میكنم خون اولین فرستاده خدا در رگهای من است و به این لحاظ مانند حضرات سیاد ، بنده نیز نوعی سید هستم مگر آنكه بگویید خون انبیاء نیز از نظر كیفیت با یكدیگر متفاوت بوده و خون برخی بر خون برخی دیگر برتری دارد .
5. اگر ما در پی كشف این روابط باشیم چرا در نسل اول ، سید یعنی كسی كه مادرش فاطمه (سلام الله علیها) باشد یعنی از طریق خون مادری و در نسلهای دیگر افراد از طریق خون پدرشان سید می شوند ؟ شاید اگر از فرمول اول استفاده كنیم كلا همه چیز جابجا شود و كسانی سید نامیده میشوند كه مادرشان سیده باشد ( جالب توجه آن است كه ذهن بشر به این قانون بیشتر آشناست چراكه در دین یهود نیز كسی یهودی است كه مادرش یهودی باشد و البته یهودی در عقاید ایشان یعنی سید ، آقا و سرور تمامی عالمیان)

6. اگر سید بودن و سید نبودن تا این حد مهم است و در ارزش گذاریها موثر است آیا میتوان گفت كه فرزندان علی(علیه سلام) بر ایشان از نوعی برتری نسبی برخوردار بودند زیرا علی(علیه سلام) سید نبود ولی فرزندانش سید بودند با اینكه طبق روایات شیعی علی(علیه سلام) به معراج نیز رفته و ..... ولی هیچ یك از فرزندانش چنین تجربه ای را نداشته اند.
7. به فرض درستی این مدعی، آیا كسی میتواند به رابطه خونی خود با شخص دیگری بر دیگران تفاخر كند ؟
8. اگر جواب سوال فوق مثبت باشد آیا دیگران باید این تفاخر رابپذیرند و برای ایشان احترام خاصی قائل شوند ؟
9. آیا این احترام خاص تنها به منزله احترام است یا ایشان(سیاد) از نوعی امتیاز دنیوی و یا اخروی خاص نیز برخوردارند؟
10. اصولا آنچه را كه قلب یك عرب امی را پذیرای وحی الهی و كتاب با عظمتی چون قرآن كرد و او را به معراج و قرب الهی رسانید و باعث شد راهبری جامعه بشری را نه تنها در زمان حیات خود كه در طی قرون پس از وفاتش عهده دار باشد و حتی در جهان آخرت به انتطار امت خود باشد چیست ؟ آیا كیفیت خون آن یا آرایش ژنتیكی آن یا چیزی مرتبط به جسم و فیزیك او بوده یا مواردی دیگری كه البته در اینجا مجال بحث و نقد و تفسیر آنها نیست.

11. اگر مسئله خونی تا این حد مهم و یا با ارزش است ممكن است عده ای به فكر نبش قبر رسول الله افتاده و از آن یك نمونه ناخن یا پوست گرفته و انسان شبیه آن را( به لحاظ جسمانی چراكه علم ثابت كرده كه كپی برداری و تكثیر ژنتیكی هرگز به معنای كپی احساسات، عواطف و شعور نمیباشد) تولید كرد و البته این نسخه میتواند از تمامی سیاد اصل تر باشد.
12. سوال اخر اینكه آیا این مسئله سید و برتری آن به لحاظ اجتماعی و اعلام این تمایز با ذكر آن در شناسنامه افراد و بر سر پوشیدن كلاه یا شال سبز رنگ و یا عمامه سیاه را نمیتوان نوعی نژاد پرستی دینی مانند آنچه كه صهیونیستها در فلسطین به آن معتقدند دانست. البته توجه به این نكته كه جامعه ایرانی جدای از حكومت دینی آن مانند جامعه یهودی موجود در فلسطین بسیار معتقد و مصر برعقاید دینی بوده و از این جهت نیز جامعه شیعی ما شباهتهایی به جامعه یهودی ساكن در فلسطین دارد.
كسانی كه میخواهند پاسخ گوی سوالات اینجانب باشند تنها میتوانند از منابع زیر استفاده كنند و دیگر منابع از نظر اینجانب غیر معتبر میباشند
1. نص صریح قرآن ( هرگونه تفسیر شخصی و یا قال فلان پذیرفته نیست )
2. دلایل علمی ( از علوم قدیم تا علوم متطور جدید با اعلام مستندات مربوطه)
3. دلایل منطقی (دلایلی كه یك عقل سلیم بدون هر گرایش خاص آن را بپذیرد)

منبع: پرس و جو 

ولی خدایی سید ها مخ دارن ها مخ

سلام

خب اول من یه سوال بپرسم: الان بحث سر اینه كه كلاً كی راست میگه كی دروغ؟....

سوال جالبیه حالا تحقیق میكنم...

تابعد

احترام به سادات
مطلب از کاربر:kelariss

اینجا 

آیا این حدیث پیامبر صحت دارد که "به سید ها احترام بگذارید، حتی اگر بد باشند"؟اگر به یکی از سادات توهین کنیم، چه گناهی دارد؟آیا توبة ما پذیرفته می شود؟
در روایات بر لزوم احترام به سادات و ذریة پیامبر(ص) تأکید شده است که به ذکر یک روایت بسنده می کنیم. از پیامبر(ص) نقل شده:"روز قیامت چهار گروه را شفاعت می کنم، گرچه گناهان اهل دنیا را مرتکب شده باشند:
1ـ شخصی که فرزندانم را یاری رساند.
2ـ شخصی که مالش را به فرزندانم بدهد.
3ـ فردی که فرزندانم را با زبان و دل دوست بدارد.
4ـ فردی که در راه برآمدن حاجت فرزندانم تلاش کند".[1]
_
1. وسائل الشیعه، ج16، ص 232.

اما روایت را به شکلی که مرقوم داشته اید نیافتیم. توهین کردن، خواه به سادات یا غیر سادات، از گناهان بزرگ محسوب می شود، چون مؤمن هر چند خطا کار باشد، احترام دارد. سادات مانند دیگر افراد معصوم نیستند و ممکن است لغزشی از آن ها سر زند. در مواردی متأسفانه بعضی از سادات حرمت خود را نگه نداشته و ممکن است به فسق و فجور بپردازند. این امر عجیبی نیست. فرزند بلاواسطة بعضی از پیامبران مانند پسر نوح، امر پدر را اطاعت نکرد و در صف کافران قرار گرفت:
پسر نوح با بدان بنشست خاندان نبوتش گم شد
یا مانند جعفر کذاب که فرزند امام هادی(ع) و عموی امام زمان بود.
فرزند پیامبر بودن و یا سید بودن، مصونیت از وسوسه شیطان ایجاد نمی کند و ورود به بهشت را تضمین نمی سازد. در بعضی روایات بر مسئولیت مضاعف آن ها تأکید شده است. قطعاً به خاطر منسوب بودن به رسول اکرم(س) و تأثیر عملکرد شان در افکار عمومی، مجازات و اجرشان بیشتر خواهد بود، ولی با این حال نمی توان به بهانة‌ عمل ناشایسته ای که عمداً یا سهواً از آن ها سر زده، بدانان توهین کرد. اسلام حتی به کسی که مجرم بودن او ثابت شده، اهانت را روا نمی داند. اگر در گذشته توهین و اسائة ادب صورت گرفته، باید از این گناه توبه کنید که خداوند آمرزنده و مهربان است و هر گناهی را می آمرزد. البته توهین به شخص، خواه سید یا غیر سید، طلب حلالیت و بخشش آن فرد را لازم دارد.
_
[2]وسائل الشیعه، ج 16، ص 332.

ببخشین اصلا این جمله برایم قابل فهم نیست

!!!!

:|

ههه.... من والا سید دیدم.. هم آرومش... هم عصبیش.... هم درس خون و مخ... هم...!!....