مختصات سمت - ارتفاع
سمت - ارتفاع یکی از ساده ترین و در عین حال کاربردی ترین مختصاتی است
که برای مشخص کردن محل اجرام بر روی کره آسمان استفاده میشود که شامل دو محور عمود بر هم به نامهای سمت و ارتفاع است .
سمت : فرض کنید در منطقه وسیعی با افق کاملآ باز ایستاده اید . در چنین حالتی خود را در مرکز دایره ای تصور میکنید که دور تا دور افق را فرا گرفته است .
در چنین حالتی دایره افق را به 360 قسمت مساوی ( درجه ) تقسیم میکنیم و مبدآ تقسیم بندی را جهت شمال ( سمت 0 درجه ) قرار میدهیم و در جهت عقربه های ساعت به مقدار سمت می افزاییم .
به این ترتیب اگر درست به سمت شرق بایستیم ، در واقع سمت ما 90 درجه خواهد بود . به همین ترتیب سمت جنوب 180 درجه و غرب 270 درجه خواهد بود .
ارتفاع : ارتفاع اجرام در آسمان به سادگی مشخص میشود . کافی است جسم مورد نظر را با دست به خودتان نشان بدهید ! در این حالت زاویه ای که دستتان با خط افق ( نه با بدنتان ) میسازد ، زاویه ارتفاع نام دارد .
بدین ترتیب اگر ستاره ای در حال طلوع یا غروب باشد ارتفاعش نزدیک صفر و اگر در بالای سر ( سمت الرآس ) باشد ارتفاع آن 90 درجه خواهد بود .
بدین ترتیب با استفاده از مختصات سمت- ارتفاع میتوانیم محل اجرامی را در هنگام رصد ، ثبت کنیم .
البته دقت کنید که به دلیل چرخش زمین محل اجرام در آسمان تغییر میکند . بنابر این سمت و ارتفاع به پارامتر زمان وابسته است .
ادامه دارد....