تبیان، دستیار زندگی

اگر درباره ی فیلم به رنگ ارغوان صحبت میكنم به این خاطر نیست كه از این فیلم خوشم میاد - چون فیلم رو ندیدم و هیچ علاقه ای هم ندارم كه ببینم - بلكه میخوام درباره ی موضوعی حرف یزنم كه همیشه جای سواله .
چرا فیلمی باید پنج شش سال توقیف شود و بعد به یكباره به آن اجازه ی نمایش داده شود ؟ اگر بد است چرا نمایش داده میشود اگر خوب است چرا این همه سال باید توقیف شود ؟ چرا یك عده تصمیم میگیرند آن را توقیف كنند و چرا یك عده تصمیم میگیرند به آن اجازه ی پخش دهند ؟
از آنجایی كه طبق معمول حوصله ندارم ! و همچنین برای طولانی نشدن موضوع میخوام یك خاطره براتون بگم ! تا اصل مطلب رو هم گفته باشم !
## یك بار توی یك خدمات كامپیوتری بودم كه یه بنده خدایی اومد و از طرف فیلتر شكن درخواست كرد. بعد همینطوری میگفت كه هر چی سایت توی اینترنت هست رو فیلتر كرده اند و خودش میگفت این فیلتر كردن سایت به جای اینكه خوب باشه مضره یعنی این كه آدم حس كنجكاوی اش برانگیخته میشه تا بدونه توی سایت چی بوده كه فیلتر شده در حالی كه اگر همین سایت فیلتر نمیشد براحتی از كنار آن میگذشتیم و برامون مهم نبود كه توش چیه در حالی كه اغلب موارد هیچ چیز خاصی هم توی اونها نیست ##
یه جمله ای هست كه میگه آدم رو از هر چیز منع كنند نسبت به آن حریص تر میشود
این توقیف كردن و بعد از مدتی كه مردم كاملا نسبت به اون فیلم كنجكاوی شون بر انگیخته شد اجازه ی پخش اون رو صادر كردن
- به نظر من - به دلایل زیر است :
عدم ثبات و متزلزل بودن ، بی برنامه بودن ، مقطعی و هیجانی عمل كردن ، سلیقه ای برخورد كردن ، تغییر مواضع اشخاص ، تغییر شرایط جامعه ، برای خوشایند دیگران عمل كردن ، سیاستهای غلط ، خط قرمزهای نامشخص و ...
................................................
................................................
این هم یك بحث كوتاه و مینی مالیستی ! امیدوارم لذت برده باشید :}