به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان راز لکه های شیری روی سطح ماه را به عنوان بخشهایی از خاک ماه که توسط حبابهای مغناطیسی موثر اما ضعیف حفاظت می شود، توصیف کرده اند.
نتایج این تحقیقات می تواند به سازندگان فضاپیماها کمک کند برای حفظ فضانوردها در مأموریتهای آینده، محافظ مغناطیسی در مقابل تشعشعهای مضر بسازند.
برخلاف زمین، ماه دارای میدان مغناطیسی جهانی نیست تا آن را در مقابل باد خورشیدی یا همان جریان ذرات باردار خورشید حفظ کند. این ذرات با خاک ماه در تماس هستند و آن را طی هزاران سال تیره تر کرده اند.
اما نگاه دقیق تری به سطح ماه نشان می دهد که برخی مناطق در سطح ما نسبتا روشن تر هستند و روشنایی آن تاکنون منبع مشخصی نداشت.
براساس اظهارات روث بامفورد از آزمایشگاه راترفورد اپلتون در بریتانیا، این لکه های شیری رنگ یا مناطق روشن سطح ماه به سرعت به یک راز تبدیل شد.
در زمان مأموریتهای آپولو این لکه ها را با حبابهای میدان مغناطیسی چند صدمتر آن طرف تر تطبیق داده شده است. برخی از دانشمندان فکر می کردند که این مگنتوسفرها می تواند ذرات خورشیدی را منحرف کنند. اما اندازه گیریهای بیشتر نشان داد که این میدان ها به قدری ضعیف هستند که پروتنهای باردار مثبت می توانند از داخل آنها عبور کنند.
در آزمایش جدید آزمایشگاهی بامفورد و همکاران وی یک شعاع از پروتنها و الکترونها را به عنوان باد خورشیدی به یک آهنربای کوچک ارسال کردند. این ذرات باردار از روی آهنربا چون قطرات بارانی که به چتر می خورد، گذشت.
جورجیانا کرامر از موسسه ماه و سیاره درهیوستن تگزاس اظهار داشت: تاجایی که ما می دانیم، این نخستین بار است که این آزمایش به معنای واقعی انجام شده است.
این گروه تحقیقاتی اعتقاد دارد که الکترونهای باردار منفی خطوط مگنتوسفر کوچک را دنبال می کند، درحالی که پروتنها به آرامی از میان آن عبور می کنند. این جدایی میان بارهای منفی و مثبت یک میدان الکتریکی ایجاد می کند که قوی تر از میدان مغناطیسی است.
بامفورد اظهار داشت که گروه وی روی محافظهای منحرف کنند مغناطیسی برای فضا پیماها کار می کرده است اما منتقدان اظهار داشتند که اجرای چنین امری نیازمند انرژی بسیاری برای عملی شدن است؛ اکنون با درک حبابهای ماه به مثابه محافظ مغناطیسی محققان می توانند یک سیستم مصنوعی بسازند که بتواند با انرژی کم کار کند.
خبرگزاری مهر
