تبیان، دستیار زندگی

تا که پرسیدم ز منطق عشق چیست؟
در جوابم این چنین گفت و گریست:

   لیلی و مجنون همه افسانه اند     عشق تفسیری ز  زهرا و علی است

/////////////////////////////////////////////// 

سلام

شاید این کلمه رو خیلی شنیده باشید...

اما هرچقدر هم درباره اش مطلب خونده باشیم بازم کمه و میشه با کمی جستجو مطلب جدید پیدا کرد و با خوندنش انرژی مضاعف گرفت

یعنی این کلمه آنقدر پر معنی است که فکر کنم همه بتونیم حداقل یه مطلب خواندنی ائم از داستان و حکایت و شعر و به قول امروزی ها اس ام اس و هر چیزی که توش کلمه عشق خودنمایی کنه را اینجا ثبت کنیم...

شاید آخرش ما هم فهمیدیم عشق یعنی چی؟؟!!

پس هرکی که عشق رو دوست داره یه چیز قشنگ از عشق ثبت کنه ... هر کی به وسعش وعلاقش .

معشوقه من . . .
خفتم مگر به خواب ببینم تو را نشد
                                 بیداریم گذشت به خواب و خیال تو

یا علی 

سَلَامٌ قَوْلًا مِن رَّبٍّ رَّحِیمٍ

ببخشید این تاپیک چرا اینطوری شد؟

تا جایی که یادم میاد قرار بود درباره ی عشق به طور کلی بنویسیم...

چرا ناگهان محدود شد به عشق زمینی و دنیوی؟

من هر چی نگاه کردم که شاید من اشتباه میکنم با دیدن نوشته ی شهید 

تا حدی شکم به یقین حاصل شد...

چرا ناگهان همه ی متن ها رو محدود کردید به عشق زمینی؟؟؟

متن تاپیک عوض شد؟

؟؟!؟!؟!؟!؟!!؟

اونم به این شکل؟

دوش دیدم عاشقى صحرا نورد

خواندم از نقش جبینش خطّ درد

در سکوتش یک جهان فریاد بود

از علائق فارق و آزاد بود

گفتم اى مجنون شیدا عشق چیست ؟

پاکبازى چیست آیا عشق چیست ؟

در جوابم گفت از خود رستن است

تار و پود خویش را بگسستن است

عشق یعنى زندگى دادن جان بهر او

لن تنال البرّ حتّى تنفقوا

عشق گوید شمع شو در بزم یار

سوختن را پیشه کن پروانه وار

عشق یعنى جان فشاندن در نبرد

عشق یعنى پافشردن همچو مرد

عشق یعنى تیغ حیدر بى نیام

عشق یعنى ذوالفقار سرخ فام

 سلام

عشق بازی کار هر شیاد نیست

این شکار دام هر صیاد نیست

عاشقی را قابلیت لازم است

طالب حق را حقیقت لازم است

عشق از معشوق اول سرزند

تا به عاشق جلوه دیگر دهد

شاهد این مدعا خواهی اگر

برحسین و حالت او کن نظر

روز عاشورا در آن میدان عشق

کرد رو را جانب سلطان عشق

بارالها این سرم این پیکرم

این علمدار رشید این اکبرم

این سکینه این رقیه این رباب

این عروس دست و پا از خون خضاب

این من و این ذکر یا رب یا ربم

این من و این ناله های زینبم

پس خطاب آمد زحق کی شاه عشق

ای حسین ای یکه تاز راه عشق

گر تو بر من عاشقی ای محترم

سر ده اینک من به تو عاشق ترم

هر چه بودت داده ای در راه ما

مرحبا صد مرحبا خود هم بیا

خود بیا که میکشم من ناز تو

عرش و فرشم جمله پا انداز تو

لیک خود تنها میا در بزم یار

خود بیا و اصغرت را هم بیار

خوش بود در بزم جانان بلبلی

خاصه در منقار او برگ گلی

خود چه بلبل گل علی اصغرت

زود تر بشتاب سوی داورت

سلام

خوب اول بگم موضوع این تاپیک عشق است و نگفتیم زمینی یا هوایی...یعنی برای پی بردن به معنی عشق هر دو جا رو باید جستجو کنیم.

/////////////////////////////// 

به نظر من واژه عشق در دید آدمها معنی مختلفی دارد...بعضی ها منظورشون از عشق همون تعریف دوست داشتن که در بالا آمد هست...و بعضی ها خود عشق.

پس گول ظاهر این دو واژه رو نخوریم ... بلکه ببینید تعریف عشق درطرف مقابلتون چطوره.

قبل از اینکه مطالب لازم رو براتون بذارم نظر خودم را در مورد تقسیم بندی عشق به دو نوع زمینی و حقیقی میگم ...

به نظر من عشق زمینی در تعارض با عشق حقیقی نیست...

چون طبق احادیث و روایات توصیه های فراوانی به محبت و دوست داشتن و مهربانی با آدمها شده...

و واضح تر بگم علت عاشق شدن بعضی از ما آدمها به هم ، دیدن برخی از صفات خوب در طرف مقابلمونه ...

اینکه ما یکی رو به خاطر یه صفت خوب دوست داشته باشیم و ابراز علاقه هم کنیم کاملا طبیعی هست...

چون مگه میشه یکی بگه خدا رو دوست دارم اماا صفاتش رو دوست ندارم؟؟

اصلن بر اساس متون دینی ، برای شناخت خدا باید صفاتش رو بشناسیم...یعنی شناخت صفات خداوند عین شناخت خود خدا هست.

خوب اینا رو گفتم تا بگم ...بعضی از آدمها برخی از این صفات رو ...البته خیلی ناقص و مصنوعی در خود پرورش میدند...یعنی قلبشون رو اینقده صیقل میدند که انوار خورشید در دلشون منعکس میشه...و وقتی من بیچاره که دنبال عشق حقیقی هستم میبینمش عاشقش میشم...پس عشق زمینی میتونه مقدمه ای برای رسیدن به عشق حقیقی باشه.(البته اونم نه هر عشقی هاااا)

یا علی

سلام

پس دوستان رو این سوال بیشتر فکر کنند:

آیا می توان از عشق زمینی به عشق حقیقی رسید ؟

یا علی 

با سلام 

من فکر می کنم عشق یعنی دوست داشتن شدید یعنی نسبت به هر چیزی انسان علاقه شدید داشته باشه می شه عاشق اون . 

در واقع هر کسی عاشق چیزی است و شاید نتوان کسی را پیدا کرد که عاشق چیزی نباشد مثلا یکی عاشق خواب است یکی عاشق غذا و یکی عاشق شهوت و یکی عاشق خوبی و...

تمام ما ها به یک سمتی گرایش داریم و اگر دقت کنیم ریشه آن را پیدا می کنیم خیلی ها دوست دارند زن بگیرند چون عاشق خودشان هستند و کسی رامی خواهند تا به آنها خدمت کند . 

درواقع عشق می تواند به هر سویی برود و هدف این عشق می تواند ارزش این عشق را نشان دهد هر چه آن چیزی که به آن عشق می ورزیم با ارزش تر باشد خود عشق هم با ارزش تر است . 

اما آیا با عشق زمینی می توان به عشق خدا رسید ؟

به نظر میاد اگر هدف عشق زمینی باشه بعیده . ولی از اون طرف می شه یعنی اگر کسی عشق خدا داشت می تونه به عشق زمینی هم برسه . یعنی می شه بخاطر خدا خیلی چیزا رو دوست داشت و عاشق بود . 

و عشق خدا هم با ادب کردن نسبت به خدا وانجام دستورات خدا بدست میاد چون عشق به خدا بعد از معرفت به خدا حاصل می شه و معرفت زمانیه که ما یک شناخت اولی نسبت به خدا داشته باشیم بعد با عمل به دستورات خدا هدایت اضافه ای پیدا می کنیم و معرفت برامون حاصل می شه و اونوقت می شیم عاشق خدا .

سلام

با تشکر از ابراز عقیده دوست خوبمون هادی تک عزیز 

حالا نظر چند کارشناس را در ادامه میبینیم 

************** 

آیا می توان از عشق زمینی به عشق حقیقی رسید ؟

سلام

*******************

سر مطلب آن است که حقیقت عشق متعلق به عالم ماده نیست ؛ بلکه مربوط به کمال مطلق است که هیچ نقص و عیبى در او راه ندارد.

انسان بالفطره عاشق خدا و طالب او است و اصولاً زمینه عشق به انسان و موجود زمینی ، براى عشق الهى و رسیدن به محبوب مطلق است.

موجودى مى‏تواند معشوق حقیقى انسان قرار گیرد که هر چه از او مشاهده مى‏کند، زیبایى و کمال باشد و هیچ نقص، عیب و بدى در او وجود نداشته باشد و چنین موجودى جز خداوند متعال نیست.

با توجه به این موضوع،

عشق انسان به موجودات مادى، عشق حقیقى نیست، بلکه عشق مجازى است؛

زیرا جز خدا هیچ موجودى قابلیت معشوق بودن را ندارد وانسان عاشق، خود به این مطلب واقف است که معشوق مجازى او، عیب‏هاى فراوانى دارد ؛ اما از طرفى بعضى از کمالات و زیبایى‏ها را در او مى‏بیند که در حقیقت برگرفته از جمال و کمال محبوب حقیقى است و به عشق ورزیدن هم نیاز دارد.

این جا است که به معشوق خیالى رو مى‏کند و به او عشق مى‏ورزد؛ اما چون به وصال می رسد ، عشق فروکش می کند ؛ زیرا آنچه او به آن عشق مى‏ورزید ، کمالی بود که فروکش نمی کند، در حالی که معشوق او چنین نیست.از این رو فقط در عشق به خداى متعال است که انسان پس از وصول و مشاهده، نه تنها عشقش فروکش نمى‏کند، بلکه بیشتر مى‏شود؛ زیرا هر چقدر انسان به خدا نزدیک‏تر مى‏شود، کمال و جمال بیشترى مشاهده مى‏کند.

**********

ادامه دارد...

یا علی 

سلام

////////////

عشق حقیقی : از منظر دین،خداوند کمال محض ، جمال مطلق ، دارای برترین وصف ها، مبدأ عشق ، اولین عاشق و الهام کننده عشق است .

همه هستی آیت ، نشانه و مظهر اویند; از او سرچشمه گرفته ، به سوی او روان هستند .

آدمی کمال جو و زیبایی طلب بوده ، حقیقتش از روح خدا است ، از آن منزل نزول کرده و به سوی او باز خواهد گشت ، انسان دارای روحی است که ظهور و جلوه تام صفات حق است .

عشق حقیقی عبارت است از "قرار گرفتن موجودی کمال جو (انسان ) در جاذبه کمال مطلق (خداوند متعال ); پروردگاری جمیل مطلق ، بی نیاز، یگانه ، دانای اسرار، توانا، قاهر و معشوقی که همه رو به سوی او دارند و او را می طلبند."

بنابراین عشق حقیقی تنها عشق به خدا است ،

زیرا هر چیزی غیر او زایل شدنی و از بین رفتنی و دارای عیب و نقص است ؛ بنابراین هر چیز غیر او نمی توان معشوق واقعی باشد اولا چون ناقص است و کمال مطلق نیست ، در حالی که در عشق ، معشوق هیچ عیب و نقص ندارد. ثانیا هر چیز غیر او زوال پذیر است

و عارفان گفته اند : آنچه که نپاید ، دلبستگی را نشاید. همانند داستان حضرت ابراهیم (ع) که فرمود : انی لا احب الافلین. آن چیز که افول و غروب می کند و از بین می رود ، دوست نمی دارم. پس باید عشق پایدار و جاودانه باشد و آن عشق به خدا است که همیشگی و پایدار است و البته در سایه این عشق ، عشق به مظاهر جمال و زیبایی او ، مانند زن و فرزند و گل و درخت و طبیعت و... معنا می یابد.

به جهان خرم از آنم که جهان خرم از او است
عاشقم بر همه عالم که همه عالم از او است

 ///////////////////

ادامه دارد

یا علی 

سلاممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممم

در پایان برخی از نشانه های عشق انسان به خدا را ذکر می کنیم:

- خدا را بر همه ی محبوب های دیگر ترجیح دهد;
- در باطن و ظاهر مطیع خدا باشد;
- در همه ی امور موافق او باشد;
-خواسه او را بر خواسته خود مقدم می دارد؛
- اولیای خدا را به خاطر او دوست بدارد;
- هر چیزی را در برابر عشق به خداوند حقیر شمارد;
- همه ی اوقات , مستغرق ذکر خدا باشد;
- آسایش و آرامشش در قرب او باشد;
- از حضرت حق راضی و خشنود باشد;
- به کلام محبوب (قرآن ) عشق ورزد;
- با مال و جان در راه محبوب مجاهده کند;
- بر خلوت و مناجات با محبوب , حریص باشد;
- عبادت برای او آسان و لذت بخش باشد;
- همه ی بندگان مطیع وی را دوست بدارد و بر همه رحیم و مشفق باشد و کافران و عاصیان را دشمن بدارد

یا علی