تبیان، دستیار زندگی

انشالله در این تاپیک بتوانیم اصول اولیه سرودن را بیاموزیم

عزیزان سروده های خود را در این تاپیک بیاورید تا اساتید شعر و قلم در مورد آن نظر دهند و اگر ایراد وزنی و عروضی داشت برطرف نمایند

از تفکر خلاقانه استفاده می کنیم

قنات عشق چو حفاری نمودم

نبودی بی تو عیّاری نمودم

بلای خانمان سوز وجودت

به جان خود خریداری نمودم

چو شب درموی تو پیچیده بودم

همان روزی كه دلداری نمودم

برای دیدن روی چو ماهت

دودیده بستم و زاری نمودم

دمی در وزطه تهمت نشستم

ولیكن ردّ هر خواری نمودم

الفبای صنوبر را گرفتم

تبر آمد ، سپه داری نمودم

چوبهمن برسرم آید دریغا

نگردم خم كه بردباری نمودم

برای پینه های زیر چشمم

به خود بالیده و كاری نمودم

همه گویند نصوحا عاقلی كن

به عقلم عشق خودجاری نمودم

نمودم : ردیف        اری  :  درهر بیت قافیه

سلام بنده تمرین را در قسمت پاسخ به بحث گذاشتم عیبی نداره؟؟؟

شعر را سخنی موزون و با قافیه خوانده اند و منطقیان نیز اگر چه معتقدند كه شعر سخنی خیال انگیز است، اما وجود وزن یا وزن و قافیه را برای شعر ضروری دانسته اند. حتی خواجه نصیرالدین طوسی وزن را به دلیل خیال انگیز بودن، از فصل های ذاتی شعر دانسته است. اصولاً شعر همیشه نزد مردم موزون بوده و تنها در سده ی اخیر، شعرهای بی وزن نیز سروده شده است. شعرهای بی وزن گرچه خیال انگیز هم باشند، اما شور و فسون اشعار موزون را ندارند.
مراد از خیال انگیز بودن یك شعر چیست؟ این پرسشی است كه همواره در برابر شاعران مطرح می شود. اگر بگویید : «خورشید طلوع كرد» تنها خبر از طلوع خورشید داده اید، اما اگر بگویید: «گل خورشید شكفت»، افزون بر دادن خبر طلوع خورشید و آغاز روز، سخن شما خیال انگیز و موزون و زیبا نیز هست. چرا خیال انگیز است؟ زیرا شما پیوند نهانی زیبایی میان خورشید و گل را یافته اید و خورشید را به گل، و طلوعش را به شكفتن تشبیه كرده اید. این سخن شما موزون نیز هست، زیرا بخش هجاهای آن با نظمی زیبا كنار هم نشسته اند و اگر می گفتید: « گل خورشید شكفته شد»، این سخن شما تنها خیال انگیز بود، اما از نعمت وزن بهره ای نداشت.
وزن به شعر زیبایی سحرآمیزی می بخشد و آن را شورانگیز می سازد. اگر وزن شعری را برهم بزنیم خواهیم دید كه تا چه میزان از زیبایی و تاثیر آن در خواننده كاسته می شود. به عنوان مثال اگر شعر:
دانه چو طفلی است در آغوش خاك روز و شب این طفل به نشو نماست
به صورت بی وزن درآید، در می یابیم كه چقدر زیبایی و شورانگیزی اش را از دست داده است.
دانه چو طفلی در آغوش خاك است، روز و شب این طفل به نشو نما است
پس وجود وزن در شعر از فصل های ذاتی آن است. از این رو كسانی كه با شعر و شاعری سر و كار دارند، به ویژه با شعر فارسی، باید شناختی از وزن و قواعد آن داشته باشند، زیرا وزن های شعر فارسی از نظر خوش آهنگی و زیبایی و كثرت و تنوع و نظم در جهان بی نظیر است.

[quote=shorebaran;682591;324030] قنات عشق چو حف اري نمودم نبودي بي تو عيّ اري نمودم بلاي خانمان سوز وجودت به جان خود خريد اري نمودم چو شب درموي تو پيچيده بودم همان روزي كه دلد اري نمودم براي ديدن روي چو ماهت دوديده بستم و ز اري نمودم دمي در وزطه تهمت نشستم وليكن ردّ هر خو اري نمودم الفباي صنوبر را گرفتم تبر آمد ، سپه د اري نمودم چوبهمن برسرم آيد دريغا نگردم خم كه بردب اري نمودم براي پينه هاي زير چشمم به خود باليده و ك اري نمودم همه گويند نصوحا عاقلي كن به عقلم عشق خودج اري نمودم نمودم : رديف        اري  :  درهر بيت قافيه الف-الف از قم

  شعر از خودتونه؟الف الف شما هستين؟ تو بعضي مصرع ها مفاعيلن مفاعيلن فعولن رو خوب رعايت کردين ولي تو بعضي مصرع ها زدين تو جاده خاکي:D

سلام جالبه ان شاء الله ادامه پيدا کنه و ديگه تعطيل نشه موفق باشيد

  خوتون استاديد ما هم خدمتتون درس پس ميديم يه بار ديگه تشريف بياريد و شعر پس گل تونو ايجا در معرض ديد بگذاريد شايد توان تفسير بود

سلام جناب رها ضمن خير مقدم استاد ادامه درس رو نمي گيد سرا پا گوشيم تو اين مدت سوالاتي هم پرسيده شد که تيچ من شعر پسرشون رو گذاشتن و پارازيت هي هم از جانب من بود ببينم از ما يه شاعر درست درمون مي سازي يا نه

ديگه نمي تونم به ستونهاي عقب برگردم از همينجا پرسش تونو بفرمائيد شايد بتوان پاسخ گفت